Ik heb nogal veel bakvormen. Meestal is dat erg handig. Maar af en toe dondert de gigantische stapel met veel kabaal om. Je begrijpt, dan ben ik opeens een stuk minder blij met mijn enthousiaste verzamelwoede en sta ik mopperend al die vormen weer op te stapelen. Ik had dan ook met mezelf afgesproken dat ik absoluut geen nieuwe vormen meer mocht aanschaffen. Prima deal. Tot ik de mintkleurige bakvormen van Jamie Oliver ontdekte. Zo prachtig. En het voelde zo stevig aan. En die kleur… Zo leuk. Had ik nog niet. Gelukkig was ‘ie nog best wel aan de prijs, vond ik dan. En dat weerhield mij. Het beste ding kostte meer dan twintig euro. En toch, toch bleef hij in mijn hoofd zitten. Ik vond het namelijk de perfecte vorm om een tropische cake in te bakken. Waarom weet ik niet, maar ik kreeg gelijk dat idee. Waarschijnlijk door het frisse kleurtje, dat linkte ik blijkbaar met zomerse taferelen. Dit weekend vond ik een mooi moment om die tropische cake uit mijn gedachten maar eens echt te gaan maken. En ja, dat moest natuurlijk toch in die vorm gebeuren. Eenmaal in de Blokker kwam ik erachter dat de vorm inmiddels ietsje goedkoper is geworden. Ik rekende €18,86 af en fietste als een kind zo blij naar huis.
kaneel
Eigenlijk ben ik niet zo bijster goed in het maken van priegelige gebakjes, maar heel af en toe vergeet ik dat en waag ik me er toch weer aan. Kleine taartjes met een vleugje kaneel en sinaasappel, wat marsepein en vooral veel slagroom. Dat moest het worden. Ik pakte mijn serveerringen erbij, want het leek me handig om de sinaasappeltaartjes daarin op te bouwen. Dat bleek inderdaad handig te zijn, dus tot dat punt ging het goed. Natuurlijk lukte het me niet om het laagje marsepein keurig strak om de taartjes heen te krijgen. Het zij zo. Ik goot er een laag oranje glazuur overheen en toen was de messy look compleet. Nou ja, kun je tenminste wel goed zijn dat ze zelfgemaakt zijn. 😉 En lekker waren ze sowieso. Vandaag deel ik het recept met je.
Ik kwam op instagram een mooie foto tegen van een hele aanlokkelijke perencake. Ik ging op de bijbehorende blog (super mooie blog trouwens!) op zoek naar het recept en kwam er toen tot mijn verbazing achter dat het om een ‘healthy’ cake ging, zonder ook maar een grammetje boter of een korreltje suiker. Ik geef toe, ik was lichtelijk teleurgesteld. Ik ben niet zo van het ‘healthy’ gebeuren. Ja, ik vind het belangrijk om per dag voldoende vezels en vitamines binnen te krijgen. Maar ik ben niet zo’n type die suiker als vergif ziet en vet als de vijand. Ik was daarom eerst van plan om het recept een beetje aan te passen en wat suiker en boter toe te voegen, maar mijn nieuwsgierigheid won het. Ik besloot het oorspronkelijke recept een kans te geven. Ik kon me amper voorstellen dat het lekker zou zijn, een cake zonder suiker. Maar als je ‘t niet probeert zul je ‘t ook nooit weten. Ja toch? Benieuwd hoe het afliep? Lees dan verder. 😉
Als kind vond ik cake maar een raar product. Dan gingen we ergens op visite en dan deelde de gastvrouw enthousiast mee dat ze speciaal voor het bezoek een cake had gebakken. Ik begreep nooit wat daar nou precies de meerwaarde van was. Waarom zou je cake eten als er ook zoiets lekkers als taart bestond? Datzelfde had ik trouwens met ijs. Toen ik jonger was had ik mezelf wijsgemaakt dat ik geen waterijs lustte, louter en alleen omdat ik liever dikke Magnums vrat. Ja. ik was een bijzonder kind.