,,Wat leuk, twee honden. Maar ook twee keer zoveel werk zeker?” Die opmerking heb ik best vaak gehoord en het leek me leuk om er eens een blogje aan te wijden. Want is het echt zo? Of valt het eigenlijk reuze mee? Vandaag vertel ik over mijn ervaringen.

Voor we Moos daadwerkelijk in huis haalden heb ik vaak geprobeerd om me in te beelden hoe het zou zijn om twee honden te hebben. Ik vond en vind het erg belangrijk om goed na te denken voor je een levend wezen in huis haalt. Je moet er tenslotte wel goed voor kunnen zorgen en dat moet je niet onderschatten. Maar hoe hard ik mijn best ook deed, veel nadelen kon ik op voorhand niet bedenken. Sterker nog, het leek mij vooraf eigenlijk helemaal niet zoveel extra werk. Of je nou één of twee etensbakjes neerzet, veel extra tijd kost het je niet. Als je bij één hond de oogjes schoonmaakt kun je in een moeite door de oogjes van een tweede hond poetsen. En uitlaten doe je toch al, dus kan er net zo goed een tweede hond meelopen. Je hebt tenslotte twee handen. Een hele simpele redenering, maar het leek mij logisch toe.

De proef op de som

Om er zeker van te zijn dat mijn gedachtegang klopte hebben we afgelopen zomer een paar weken op buurhond Charlie gepast. Tijdens de eerste uitlaatrondes zat ik constant met de lijnen in de knoop en was wandelen opeens een stuk minder ontspannen dan normaal. ‘Wil ik dit wel voor altijd?’,  dacht ik teleurgesteld tijdens de eerste rondjes door het park. Maar al heel snel kreeg ik er meer handigheid in en viel dat probleem weg. Wat restte was heel veel genieten. Want wat was het gezellig met twee honden in huis. Die logeerpartij is dus al met al erg nuttig en verhelderend geweest, want ik kwam er daardoor achter dat een tweede hond inderdaad amper extra inspanning kost. Ik moest er weliswaar even mijn weg in vinden, maar die vond ik snel.

En toen kwam Moos dus. Sta ik inmiddels nog steeds achter mijn visie? Daar kan ik gelukkig volmondig ‘ja’ op antwoorden. Ik vind eigenlijk zelfs dat het makkelijker is geworden. De honden vermaken elkaar namelijk en dus hoeven wij niet meer elke dag met vieze speeltjes door de kamer te rennen om Hermie te entertainen. Daar had ik van tevoren nou weer niet bij stilgestaan, maar ik vind het echt een prima bijkomstigheid. Ook leren ze dingen van elkaar. Moos kan nu al heel goed het commando zit, maar Hermie vertikte dat vaak. Inmiddels wil hij niet onderdoen voor zijn jongere broer en ploft ook hij braaf op zijn kont wanneer hem dat gevraagd wordt. Heel fijn! Wat ook heel heerlijk is, is dat Hermie nu nooit meer ‘s nachts blaft. Eerder had hij daar nogal eens een handje van. Dan zat ‘ie ‘s nachts alleen in zijn bench en dan hoorde hij waarschijnlijk iets wat hij niet kon plaatsen en dan zette hij een keel op. Onzekerheid natuurlijk en heel sneu voor hem, maar voor ons ook niet echt een pretje. Want het gebeurde bijna wekelijks. Sinds Moos in zijn eigen bench naast Hermie tukt zijn we nooit meer uit onze slaap gewekt door geblaf. De heren voelen zich gesterkt door elkaar en dat is natuurlijk top voor iedereen.

Nu moet ik er wel bij zeggen dat we ook ontzettend veel geluk hebben gehad. Je weet van tevoren nooit zeker of de honden het daadwerkelijk met elkaar kunnen vinden en of ze kunnen wennen aan de nieuwe situatie. Als ze elkaar niet liggen heb je er natuurlijk wel een stuk meer werk van. Dat is en blijft dus een gok, maar ik ben erg blij en dankbaar dat het bij ons allemaal zo natuurlijk en probleemloos is gegaan. Daarbij is Moos is een ontzettend makkelijk hondje, eerlijk gezegd makkelijker dan Hermie is, want die heeft best een aantal eigenaardige trekjes. Het zij zo, ik houd daarom niet minder van ‘m.

Plasjes, zand en modder

Natuurlijk is het wel zo dat Moos als pup bij ons is gekomen en dus veel moest leren en daar zijn we ook nog lang niet klaar mee. Dat kost uiteraard wel extra tijd en moeite. We hebben heel wat plasjes opgeruimd en Jelm heeft het zelfs voor elkaar gekregen om er een aantal keer finaal doorheen te sloffen, haha. Maar aan de andere kant, het lijkt mij makkelijker om een jonge hond dingen aan te leren dan om een oudere hond gewoontes af te leren. We hadden eigenlijk een iets ouder tweede hondje voor ogen, maar achteraf gezien zie ik ook wel degelijk voordelen in het hebben van een pup.

Waar je wel meer werk van hebt is de vacht. Hermie heeft een vrij bewerkelijke vacht en bij Moos valt dat gelukkig mee. Maar vergis je niet hoeveel haar er van die beestjes afkomt. Ons huis is echt veel sneller vies! Wat dat betreft heb je er wel meer werk van. En dan heb ik het nog niet eens gehad over al het zand dat in huis belandt. Nou heb ik het geluk dat ik niet als een soort panische mevrouw Helderder (wie kent haar nog?) door het leven ga, dus wat mij betreft is die extra viezigheid niet echt een probleem. Ik vind het belangrijk dat de honden echt hond mogen zijn. Dus kom maar door met die modder, paardenpoep en god weet wat nog meer. Ik lig er niet wakker van.

Verder moeten we een stuk vaker naar de dierenwinkel om een nieuwe zak met voer te kopen. Hermie en Moos eten namelijk vleesschijven uit de vriezer en daar kun je nu eenmaal lastig een flinke voorraad van inslaan. En ook is het zo dat het hebben van twee honden iets meer organisatie vraagt wat betreft vakanties en tripjes. Vliegen met de honden in de cabine zit er bijvoorbeeld voor ons niet meer in omdat Moos daar net een tikje te groot en te zwaar voor is. Jammer, maar wat mij betreft geen wereldramp.

Alles kan

Meer nadelen kan ik eigenlijk niet bedenken. Het heeft voor ons gelukkig allemaal heel goed uitgepakt. Ik kan me echter wel voorstellen dat als je tweede hond een zogeheten ‘probleemgeval’ is met een ingewikkelde achtergrond, dat je je dan wel meer kunt vinden in de uitspraak ‘twee keer zoveel werk zeker’. Maar in ons geval heeft het eigenlijk precies zo uitgepakt als ik voor ogen had en daar ben ik echt ontzettend blij mee. Mijn vader zei: als je het leuk vindt, dan is niks een probleem en kan alles. En zo is het precies.

Ik krijg nu elke dag twee keer zoveel liefde en enthousiasme op me afgevuurd en daar word ik ontzettend gelukkig van. Dus twee keer zoveel werk zeker? Ik maak er liever van: twee keer zoveel plezier. ♥