,,Wat leuk, twee honden. Maar ook twee keer zoveel werk zeker?” Die opmerking heb ik best vaak gehoord en het leek me leuk om er eens een blogje aan te wijden. Want is het echt zo? Of valt het eigenlijk reuze mee? Vandaag vertel ik over mijn ervaringen.
Nu we weer een pup in huis hebben beleven we opnieuw vele ‘eerste-keer-momentjes’. Moos voor het eerst in onze auto, voor het eerst mee op visite, voor het eerst met het pootje omhoog plassen… Ook afgelopen zondag was weer zo’n typische dag vol eerste keren. Moos gaf voor het eerst over in de auto en plaste in de keuken. Dat laatste was trouwens niks nieuws, maar het was wel de eerste keer dat Jelm er finaal met zijn nieuwe pantoffels doorheen slofte. 😉 Gelukkig waren er gisteren ook meer memorabele eerste keren, want we gingen voor de allereerste keer met zijn viertjes naar het bos! We reden naar één van onze favoriete natuurgebieden vlakbij Vledder en liepen een korte route van 3 km. Een jonge hond mag immers nog niet zo ver lopen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het miezerde zachtjes en het bos was ontzettend nat en modderig, maar wat was het leuk om onze beide hondjes blij te zien rondrennen. Het is zo’n heerlijk stel! Natuurlijk moest deze eerste keer vastgelegd worden en dat deed ik dan ook. 🙂 Het bos nabij Vledder is altijd heerlijk rustig en we zijn dan ook geen mens tegengekomen tijdens ons rondje. Ook weleens lekker. Ik heb nu alweer zin om opnieuw naar het bos te gaan. Hopelijk dan met iets mooier weer. 🙂
Terwijl ik dit zit te typen klinkt er zacht gesnurk vlak naast mij. Niet van één hond, maar van twee. Sinds een week heeft Hermie namelijk een broertje; kooiker-kruising Moos. We zijn er zo blij mee! Vandaag vertel ik hoe Moos in ons leven is gekomen en wat onze afwegingen zijn geweest om een tweede hondje in huis te nemen.
De auto, de bus, de tram, de fiets, de boot, de trein; Hermie heeft het allemaal gehad. Alleen het vliegtuig miste nog in het rijtje. Het was mijn wens om Hermie eens mee te nemen naar Sardinië, en dus ontstond het plan om Hermie via het luchtruim te vervoeren. Zou dat goed gaan? Ikzelf heb daar eigenlijk altijd vertrouwen in gehad. Hermie is heel makkelijk en laat zich doorgaans probleemloos vervoeren. Hij vindt het prachtig in de auto. Als hij maar mee mag, dat is voor hem het belangrijkste. Ik verwachtte daarom dat ook het vliegtuig geen probleem voor hem zou zijn en dat hij waarschijnlijk niets in de gaten zou hebben van de enorme hoogte. Toch vond ik het ook spannend, want je weet het maar nooit. Stel dat hij de hele vlucht gaat blaffen? Of dat hij last van zijn oortjes krijgt? Zulke opmerkingen heb ik veel gehoord en toch naast me neergelegd. We wilden het gewoon eens proberen. Is het geen succes? Dan doen we het nooit weer, dat was onze gedachte. Inmiddels zijn we op vliegvakantie geweest en kan ik mezelf dus een ervaringsdeskundige noemen. Benieuwd hoe het gegaan is? Lees dan zeker verder.
Halverwege mei staat er iets spannends te gebeuren. Dan stappen Jelm en ik in het vliegtuig en gaan we voor de tweede keer naar Sardinië, het eiland waar we anderhalf jaar geleden verliefd op werden. Waarom we dat deze keer spannend vinden? Onze kleine Hermie gaat mee de lucht in! Ik schreef al eerder dat dat op mijn wensenlijstje stond en inmiddels heb ik doorgepakt. Zijn ticket is geboekt en het gaat dus echt gebeuren.
Eind vorig jaar ging een grote wens van ons in vervulling: we kochten een hondje. Het hebben van een eigen hond bleek nóg leuker dan we ons hadden voorgesteld. Wat kun je veel plezier beleven aan zo’n diertje. Hermie doet vaak zulke aandoenlijke of gekke dingen dat je elke dag gegarandeerd moet lachen. Soms sloopt hij ook weleens wat en dat is dan weer wat minder leuk. Zo vindt hij het bijvoorbeeld nog steeds een goed idee om aan de bank te vreten en dat is nogal gekmakend. Maar ik vind dat de mooie momenten absoluut overheersen. We vinden het belangrijk om veel tijd en aandacht aan Hermie te besteden. We laten hem vijf keer per dag uit, spelen dagelijks met hem en geven hem om het hutje een aai over zijn bol. Want veel meer heeft een hond ook eigenlijk niet nodig om gelukkig te zijn, naast natuurlijk een gevulde etensbak en voldoende water. En dat weet ik ook wel, maar toch kan ik het niet laten om af en toe even wat voor hem te kopen. Ik ben dol op winkelen, dus dat doe ik tegenwoordig ook graag voor Hermie. Ik vind het leuk om hem soms te verrassen met een nieuw speeltje. Of ik schaf iets nieuws aan voor zijn verzorging. Het afgelopen jaar heb ik een aantal producten ontdekt die absoluut favoriet zijn. In deze blogpost deel ik mijn aanraders.
Hermie was vorige week voor het allereerst mee op vakantie! We hadden hem al wel een weekendje meegenomen naar Limburg, maar nog nooit naar het buitenland. Vooraf hebben we best even getwijfeld. Waar gaan we heen en nemen we Hermie wel of niet mee? Een autovakantie leek me in eerste instantie wat krap, omdat ik maar een week vrij had. Omdat Jelm en ik na deze flut zomer allebei toch wel behoorlijk verlangden naar de zon, neigden we uiteindelijk naar een vliegvakantie naar Griekenland. Daar is de kans op zon ook eind september nog erg groot, redeneerden wij. Maar ondertussen boekten we niks. Want hoewel ik erg uitkeek naar een zonnige vakantie, zat ik toch in mijn maag met mijn hondenkind. Van het idee dat ik hem achter zou moeten laten kreeg ik buikpijn. Wat belachelijk is, want Hermie zou naar de ouders van Jelm gaan en daar heeft hij het werkelijk fantastisch. En toch zag ik er tegenop, sentimentele theemuts die ik d’r ben. Ik zag dat verbaasde koppie al helemaal voor me. Mag ik niet mee?
