Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb zoveel behoefte aan gezelligheid, lampjes, kerstreceptjes, kerstversiering: de hele mikmak. Want het is zo’n nare, grauwe tijd, ik snak gewoon naar warmte en knusheid. Daarom vandaag het eerste kerstrecept van dit jaar! Want hoe leuk is het om alvast lekker te mijmeren over wat je dit jaar allemaal wilt maken. Ik zou zelf sowieso beginnen met inspiratie opdoen voor het toetje. Want toetjes, die blijf ik het allerleukste vinden om te maken. Vandaag heb ik dan ook een heerlijk kersttoetje voor je: een perencrumble met kardemon, walnoot en blanke rozijntjes. Kruidig, zoet en een beetje bite, dit toetje heeft het allemaal. Bolletje vanille-ijs of een toefje slagroom erbij en genieten maar!
crumble
Een tijdje geleden had ik blauwe bessen geplukt in een pluktuin en omdat dat nou eenmaal zo’n leuk klusje is pluk je gauw ietsje te veel. Ik eindigde dus met een fanatieke lading blauwe bessen in m’n koelkast. Ik verwerkte ze in een cheesecake, ik maakte jam en ik bakte meerdere yoghurtcakes met blauwe bessen en citroen. Maar nog steeds hield ik wat bessen over. Weggooien is natuurlijk doodzonde, dus besloot ik de laatste bessen in te zetten voor een heerlijke crumble. Ik had ook nog wat bramen in huis en een verdwaalde appel en samen met de blauwe bessen bleek dat een zeer geslaagde combinatie. Deze crumble met blauwe bessen, bramen en appel heb ik inmiddels vaker gemaakt en natuurlijk deel ik met liefde het recept.
Ik zei in mijn vorige blogpost nog dat tiramisu mijn favoriete toetje is, op de voet gevolgd door pavlova. Maar toen ik dat typte was ik een andere favoriet even vergeten. Een toetje met crumble en warm fruit. Oh, dat vind ik toch wel zo lekker. Behoort ook zeker tot mijn favorieten. Toen Jelm, de honden en ik onlangs in Engeland waren at ik er voor het laatst eentje. In zo’n heerlijk knusse pub stond er een crumble met rabarber en appel op het menu. Nou blijer kun je mij niet krijgen hoor. Jelm zat veel te vol voor een toetje, maar ik gelukkig niet.
Een tijdje geleden gingen Jelm en ik uit eten bij een restaurant dat werkt met vaste menu’s. Verrassingsmenu’s welteverstaan. Je kon vooraf aangeven wat je echt niet lust of waar je allergisch voor bent en vervolgens gingen de koks voor je aan de slag. Spannend wel, maar zo eet je nog eens iets anders.