Een klein zenuwachtig hondje met een fluweelzacht wit met bruin vachtje stapte eind vorig jaar voor het eerst ons huis binnen. Kleine Moos. De eerste avond durfde hij zijn bench niet uit. Schrikachtig, nerveus en onzeker. Zo kon je hem het beste omschrijven.
Terwijl ik dit zit te typen klinkt er zacht gesnurk vlak naast mij. Niet van één hond, maar van twee. Sinds een week heeft Hermie namelijk een broertje; kooiker-kruising Moos. We zijn er zo blij mee! Vandaag vertel ik hoe Moos in ons leven is gekomen en wat onze afwegingen zijn geweest om een tweede hondje in huis te nemen.
