Hermie was vorige week voor het allereerst mee op vakantie! We hadden hem al wel een weekendje meegenomen naar Limburg, maar nog nooit naar het buitenland. Vooraf hebben we best even getwijfeld. Waar gaan we heen en nemen we Hermie wel of niet mee? Een autovakantie leek me in eerste instantie wat krap, omdat ik maar een week vrij had. Omdat Jelm en ik na deze flut zomer allebei toch wel behoorlijk verlangden naar de zon, neigden we uiteindelijk naar een vliegvakantie naar Griekenland. Daar is de kans op zon ook eind september nog erg groot, redeneerden wij. Maar ondertussen boekten we niks. Want hoewel ik erg uitkeek naar een zonnige vakantie, zat ik toch in mijn maag met mijn hondenkind. Van het idee dat ik hem achter zou moeten laten kreeg ik buikpijn. Wat belachelijk is, want Hermie zou naar de ouders van Jelm gaan en daar heeft hij het werkelijk fantastisch. En toch zag ik er tegenop, sentimentele theemuts die ik d’r ben. Ik zag dat verbaasde koppie al helemaal voor me. Mag ik niet mee?
