Ik heb echt naar het decembernummer van de Allerhande uitgekeken. Toen ik ‘m eindelijk in de winkel zag liggen heb ik het blad dan ook meteen in mijn mandje gemikt. Wat is hij dit jaar weer mooi! De eetbare kerstkrans van meringue die op de voorkant prijkt vind ik echt een plaatje. Ik was dan ook helemaal verrukt toen ik las dat Allerhande iedereen uitdaagt om zijn eigen versie van deze krans te maken. Een super leuke uitdaging wat mij betreft! En ik werd nog enthousiaster toen ik las dat je er een keukenmachine mee kunt winnen. En ook daar ben ik altijd voor in, vooral nu mijn tweede (!) mixer naar de klote is gegaan. Challenge accepted dus! Op Instagram zag ik al verschillende foto’s voorbijkomen van anderen die ook druk met de kerstkrans in de weer zijn geweest. Er stonden prachtige foto’s tussen, maar er piepte ook een plaatje van jammerlijk mislukte meringues tussendoor. Die nacht droomde ik er prompt over, maar ik stelde mezelf de volgende ochtend nog dapper gerust. Dat overkomt mij vást niet, want ik heb tenslotte vaker met dit luchtige eiwitschuim gewerkt, dacht ik bij mezelf. Dat moet je dus nooit denken, want dan gaat het geheid verkeerd. Zo ook bij mij. Ik wilde het zo graag goed doen dat ik alle tips die ik maar kon vinden over meringues ging lezen. Zo las ik ergens dat je het schuim vooral niet te lang moet doorkloppen, want dan kan het korrelig worden. Tja, als je er zelfs al over droomt, ga je blijkbaar een beetje vreemd doen. Ik ging braaf elke tip die ik tegenkwam opvolgen en liet ondertussen mijn eigen kennis en ervaringen stilletjes links liggen. Gevolg: alles ging mis. Mijn meringueschuim werd opeens veel dunner dan normaal en droop door m’n spuitzak. Poging twee ging ook niet goed. De opgegeven hoeveelheden uit de Allerhande leken mij nogal royaal, maar ik besloot ze toch maar aan te houden. Dit keer werd het schuim wel steviger, maar het paste allemaal helemaal niet in mijn spuitzak en natuurlijk probeerde ik alles er wel in te proppen. Resultaat? Opnieuw een kliederboel. Daarbij las ik in de Allerhande dat je de meringues vier uur moet laten drogen in de oven. Bij mij werden ze na amper twee uur al bikkelhard en beige, dus ook dat ging niet goed. Ik heb de hele middag en avond lopen klooien terwijl het eigenlijk zo’n simpel klusje is. Jochem Myer zou zeggen; het is een irritatiefactortje… Heb alles opgeruimd en schoongemaakt en ben het de volgende ochtend direct opnieuw gaan proberen. Ik kan het gewoon niet hebben als zoiets eenvoudigs mislukt! Jelm was zo lief om gelijk om acht uur ‘s ochtends al naar de supermarkt te fietsen om nieuwe eieren te kopen, dus ik kon meteen weer los. Ik ging nu minder krampachtig aan de slag en dat werkte een stuk beter. Lang verhaal kort: ik heb voor de meringues mijn eigen recept gebruikt en bovendien mijn eigen oventijden. En wel ja, ik eindigde zowaar met negen prima meringues in mijn handen. Knapperig aan de buitenkant en heerlijk zacht aan de binnenkant. 🙂 Zó lekker!