Het inrichten van ons huis vond ik één van de leukste dingen aan het fenomeen samenwonen. Vriendlief had niet echt ideeën over de inrichting, ik des te meer. Hij gaf me carte blanche; ik kon ongestoord mijn gang gaan. Toch hebben we bijna alle meubels wel samen gekocht. We hebben er de tijd voor genomen en zijn verschillende woonzaken afgelopen. Voor alle meubels konden we slagen, behalve voor een geschikte eettafel. Ik zag wel vaak hele mooie, maar die hadden dan zo’n robuust blad, met diepe groeven en nerven. Ik vind dat ontzettend mooi, maar het leek me niet geschikt voor twee personen die dagelijks aan het smeren zijn met hagelslag en vlokken. Ik zag mezelf die groeven al iedere dag lopen uitzuigen met een kruimeldief. Dacht het dus niet! Ook leken zulke tafels me niet geschikt voor mensen die graag koekjes bakken (ik dus). Al dat deeg dat in die naden gaat zitten, bah. Er waren natuurlijk ook wel tafels met een helemaal gaaf blad, maar die vond ik dan weer saai.
