Wat is het lekker weer! Veel te mooi om binnen te blijven en dus reden Jelm, de honden en ik afgelopen weekend opnieuw richting een bosrijke omgeving. De laatste keer waren we naar het Zwolse bos geweest, dit keer wilde Jelm graag naar de Sallandse Heuvelrug. Ook hier zijn we vaker geweest, maar het blijft mooi. We parkeerden de auto bij het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug in Nijverdal en gingen eerst even het terras op voor een lunch. Daarna zijn we gauw richting het bos gegaan, want vooral Hermie hield het echt niet meer. Hij wordt altijd zo dolenthousiast in de bossen! We hadden ons niet echt verdiept in de routes en kozen spontaan voor de paarse. Eenmaal onderweg kwamen we erachter dat deze route de langste is en 13 km telt. Op zich niet zo erg, maar eigenlijk hadden we achteraf gezien beter twee waterflessen kunnen meenemen voor zo’n afstand. Met twee honden is zo’n fles nu eenmaal vrij snel leeg. En toen viel de fles ook nog eens om op een picknicktafel, in de totale middle of nowhere natuurlijk. Zo stom! Gelukkig kwamen we halverwege de route schapen tegen en hebben we de fles kunnen aanvullen met water uit de drinkbakken van die beestjes. Een opluchting, want ik vind echt geen fijn idee als de honden niet genoeg kunnen drinken tussen al het rennen door. Want dat hebben ze nogal veel gedaan. Vooral Hermie wist zoals altijd van geen ophouden. Zo leuk om te zien! Maar eerlijk is eerlijk, zelfs voor Hermie was deze wandeling best lang. Op het laatst was hij dan ook wel uitgerend en zo zien we hem niet vaak, haha.
Sallandse Heuvelrug
Net zoals vorig weekend stapten Jelm, Hermie en ik ook afgelopen weekend door de bossen. Halverwege kregen we klein buitje op ons hoofd, maar eigenlijk vind ik dat tijdens zulke wandelingen stiekem helemaal niet erg. De bomen houden de meeste druppels tegen en dus vind ik het wel iets gezelligs hebben, regen in het bos. We kozen dit keer voor de Sallandse Heuvelrug. Daar waren we een paar jaar geleden ook al eens geweest. Toen liepen we een prachtige route in de buurt van Nijverdal, dit keer startten we nabij Hellendoorn. Het duurde niet lang voordat Hermie zijn pootjes van wit naar zwart veranderden, kortom het was een geslaagde tocht. 🙂 Het is daar zo mooi, zeker een autoritje waard. Mooi is het daar hè? Wij hebben deze wandeling gedaan, maar er zijn natuurlijk nog veel meer opties in deze omgeving. De route die wij liepen gaat vlak langs Avonturenpark Hellendoorn. We konden de achtbaankarretjes horen suizen. Zo leuk. Hermie jumpte onderweg in een dikke modderpoel, hij kan het ook werkelijk nooit laten. Natuurlijk gingen we niet alleen wandelen, maar ook lunchen en appeltaart bestellen. 😉 Een perfecte zondag als je het mij vraagt.