Je hebt van die mensen die heel vaak naar dezelfde bestemming op vakantie gaan. Ik zeg het maar eerlijk, ik vond dat altijd een beetje rare lui. Want waarom zou je in godsnaam meerdere keren naar dezelfde plek gaan? Of erger nog: elk jaar. Weer naar datzelfde hotelletje. Opnieuw naar dat ene huisje op die camping. Voor de zoveelste keer naar dat eiland. Eeuwig zonde toch, want er valt tenslotte zoveel moois te ontdekken in de wereld.
Als ik op reis ga neem ik graag een gidsje mee. Dat klinkt heel ouderwets in een tijd waarin zo’n beetje iedereen vergroeid is met zijn mobiele telefoon, maar toch is het zo. Vooral tijdens een citytrip vind ik een gidsje heel fijn. Zo heb je alle relevante informatie over de stad waar je bent handig bij elkaar gebundeld. Als ik online ga zoeken hop ik vaak van de ene site naar de andere en word ik overspoeld met tips, weetjes en bezienswaardigheden. Ik heb dat liever lekker overzichtelijk bij elkaar en bovendien vind ik het leuk om door een boekje heen te kunnen bladeren. Voorheen nam ik vaak een gidsje van de ANBW mee naar mijn vakantiebestemming. Ik heb er meerdere in huis. Toen mijn zusje hoorde dat Jelm en ik onder andere naar Praag en Wenen gingen bood ze ons meteen twee gidsjes aan, want ze was toevallig in beide steden pas nog geweest. Het bleken gidsjes van Time to momo te zijn. Ik had er weleens van gehoord, maar ik had er nog nooit eentje in mijn handen gehad. Ik vond ze er meteen leuk uitzien.
Dit is de laatste blogpost uit de serie over onze roadtrip. Jelm, Hermie en ik zijn inmiddels in Oostenrijk aangekomen!
