Op internet kom ik regelmatig recepten tegen voor pindakaaskoekjes. Het leek me wel wat, dus klikte ik wat recepten aan. Vaak las ik dan dat je pindakaaskoekjes met slechts drie ingrediënten in elkaar kunt flansen. Een dikke lel pindakaas, een lading suiker en een eitje. Draai er balletjes van, eventjes in de oven en voilá; je hebt koekjes. Maar een gezoet hoopje pindakaas dat een beetje is gaan stollen door wat ei lijkt mij geen fijn koekje. Dus zocht ik nog even verder en kwam ik uiteindelijk uit bij een recept van de website Culy. Je hebt wat meer ingrediënten nodig, maar het blijft een makkelijk klusje om deze koekjes te maken. De koekjes eindigden bij mij nogal wat groter dan verwacht, maar alsnog vind ik ze een plekje op de blog waard. Want lékker dat ze zijn! Je moet ze echt eens maken, dus hierbij het recept. 🙂
Truusje
Als ik op reis ga neem ik graag een gidsje mee. Dat klinkt heel ouderwets in een tijd waarin zo’n beetje iedereen vergroeid is met zijn mobiele telefoon, maar toch is het zo. Vooral tijdens een citytrip vind ik een gidsje heel fijn. Zo heb je alle relevante informatie over de stad waar je bent handig bij elkaar gebundeld. Als ik online ga zoeken hop ik vaak van de ene site naar de andere en word ik overspoeld met tips, weetjes en bezienswaardigheden. Ik heb dat liever lekker overzichtelijk bij elkaar en bovendien vind ik het leuk om door een boekje heen te kunnen bladeren. Voorheen nam ik vaak een gidsje van de ANBW mee naar mijn vakantiebestemming. Ik heb er meerdere in huis. Toen mijn zusje hoorde dat Jelm en ik onder andere naar Praag en Wenen gingen bood ze ons meteen twee gidsjes aan, want ze was toevallig in beide steden pas nog geweest. Het bleken gidsjes van Time to momo te zijn. Ik had er weleens van gehoord, maar ik had er nog nooit eentje in mijn handen gehad. Ik vond ze er meteen leuk uitzien.
Ook al heb ik in korte tijd vijf steden bezocht, toch heb ik vrij weinig geshopt. Er was in Dresden, Praag, Krakau, Budapest en Wenen zoveel moois te zien dat het zonde van mijn tijd voelde om allerlei winkels in te duiken. In Praag heb ik daarom geen enkele winkel bezocht, in de andere steden slechts één of twee. Ik ben alleen de Zara, Mango en Primark eventjes ingegaan. Overal was uitverkoop, dus ik kon het niet laten om wat items aan mijn garderobe toe te voegen. En dat terwijl ik me had voorgenomen om voortaan wat minder kleding te kopen. Samen met Jelm keek ik onlangs de documentaire The True Cost. Daarin zie je waar kleding gemaakt wordt en onder welke omstandigheden. Natuurlijk wist ik dat wel en heb ik er al vaak over gelezen en beelden van gezien op televisie. Maar deze documentaire is zoveel indringender dan dat. In de docu komen bijvoorbeeld beelden voorbij van baby’s en peuters die op de grond liggen te slapen onder ratelende naaimachines omdat hun moeders uren achtereen moeten werken voor een appel en een ei. Echt, als je dat ziet neem je je voor om nooit meer iets bij een grote modeketen te kopen. Ik vind deze documentaire echt een aanrader, goed voor eenieders bewustzijn. En toch, toch moet ik bekennen dat ik het lastig vind om minder te kopen in een consumptiemaatschappij als de onze. De ene winkel ziet er nog aanlokkelijker uit dan de andere, en dus eindigde ook ik weer bij de kassa. Niet met heel veel items weliswaar, maar toch.
Ik zie het op andere blogs regelmatig voorbijkomen; het fenomeen one pot pasta. Het idee is dat je alles in één pan mikt, even kookt en dat je daarna kunt aanvallen. Klinkt goed leek mij, dus probeerde ik het een tijdje geleden ook eens uit. Ik verwachtte een heel waterig sausje, maar dat viel me reuze mee. Ik heb sindsdien al meerdere one pot pasta’s op tafel gezet. Ik ben dol op groente en daar leent dit gerecht zich perfect voor. Ik gooi graag extra veel in de pan. Het idee is dat je lekker snel klaar bent met zo’n simpele one pot pasta, maar door alle groente die ik gebruik ben je toch nog wel eventjes bezig. Het moet tenslotte ook allemaal gesneden worden. Vind ik persoonlijk geen probleem, maar heb je daar wel een hekel aan, ga dan voor iets minder groenvoer of koop voorgesneden groente. Behalve groente voeg ik stukjes salami toe. Door de salami wordt de saus lekker kruidig en extra smaakvol. Dit recept is ook handig voor op de camping trouwens, kan ik uit ervaring melden. 🙂 Benieuwd naar het recept? Hier komt mijn versie!
Vlak voor ik op vakantie ging stond de pakketbezorger met een gigantisch pakket in zijn handen voor de deur. Ik dacht eerlijk gezegd dat de grote blauwe doos voor de buren bestemd was, want ik had bij mijn weten niets besteld. Laat staan zoiets groots. Maar er stond toch echt mijn naam op. Toen ik de doos openmaakte steeg er een heliumballon richting het plafond. Daaraan hing een doosje met een cadeautje van Verkade; tien chocolade repen met allerlei smaken. Er zat zelfs confetti bij. Zo feestelijk! Wat een leuke verrassing, thanks Verkade! Vanmorgen was het kakweer met veel regen, niks aan. Maar wel een prima weertje om binnen iets lekkers te bakken! Ik had al tijden zin om weer eens koekjes te maken. Meestal gebruik ik dan bloem, maar het leek me wel een goed idee om de bloem eens een keertje te vervangen door gemalen havermout. En dat was zeker geen verkeerd idee, want het levert heerlijke brosse koekjes op. Als extraatje kneedde ik wat gehakte gedroogde cranberries door het deeg. Om het af te maken smolt ik één van de chocoladerepen van Verkade. Ik dipte de koekjes een voor een door de chocolade en daarna…. Daarna hebben Jelm en ik vreselijk zitten schransen, ik geef het toe. 😉
Dit is de laatste blogpost uit de serie over onze roadtrip. Jelm, Hermie en ik zijn inmiddels in Oostenrijk aangekomen!
We hoeven niet lang door Hongarije te rijden, want onze eindbestemming ligt niet zo ver bij Slowakije vandaan. Aan het einde van de middag stevenen we op Budapest af. Tijdens het rijden heb ik op mijn telefoon een camping opgezocht. Die blijkt aan de andere kant van de stad te liggen. En dus crossen we even later door de drukke straten van hartje Budapest. Als ik had gereden waren we gegarandeerd bij een ongeluk betrokken geweest, dat weet ik zeker. Ik ben dus blij dat ik op de passagiersstoel zit en een beetje dommig om me heen kan kijken naar alle mooie gebouwen. Het verkeer laat ik graag aan Jelm over. Voor de zoveelste keer bewijst hij dat hij echt een hele goede chauffeur is. Ik vind dat erg knap, ik ben dan zo trots op hem. Of we nou door de bergen rijden, over hobbelige snelwegen of door een mega druk stadscentrum, Jelm loodst onze camper overal probleemloos doorheen.
















