Je hebt van die vakantielanden die altijd goed zijn, waar je je altijd fijn voelt. Voor mij is Frankrijk zo’n land. Honden mee, auto vol en lekker gaan. Hoewel we al een aantal jaren achtereen vakantie gevierd hebben in la douce France, verveelt het land ons nog steeds niet. Dit jaar twijfelden we dan ook niet of we onze traditie zouden voortzetten. Al helemaal niet toen ik op Instagram een foto zag van hele aanlokkelijke gîtes met een prachtig uitzicht. De gîtes bleken in de Ardéche te staan. Daar waren we allebei nog nooit geweest, maar ik had er wel op verschillende blogs enthousiaste verhalen over gelezen. Toen ik erachter kwam dat honden welkom zijn in de gîtes met droomuitzicht was de knoop heel gauw doorgehakt.

De Ardèche is een gebied dat vrij zuidelijk in Frankrijk ligt. Relatief gezien is het vanaf daar niet zo heel ver meer naar de Gorges du Verdon, het gebied waar we vorig jaar naartoe zijn geweest. We vonden het daar zo mooi dat we toen we vertrokken tegen elkaar zeiden; hier willen we echt nog eens een keertje naartoe. We besloten dit jaar meteen de daad bij het woord te voegen. Ik zat op de website te gluren van de camping waar we vorig jaar verbleven en kwam een mega goede aanbieding tegen. En weer twijfelden we niet lang en boekten we een huisje.

Maanden keken we uit naar deze vakantie, maar zoals dat gaat vliegt de tijd voorbij en voor we het wisten waren we alweer thuis. Gelukkig heb ik een hoop foto’s gemaakt en kan ik nog lekker lang nagenieten.

Nieuwsgierig naar onze vakantie? Vandaag neem ik je mee op reis naar het heerlijke Frankrijk.

Overnachten in Gondreville

Noem me een beetje gek, maar ik pak het liefst koffers in op de dag van vertrek. Bij een autovakantie is dat geen probleem en Jelm vindt het best, dus graai ik ‘s ochtends al onze spullen bij elkaar. Om een uur of tien in de ochtend rijden we weg, voor ons doen zeer op tijd. Onderweg maken we natuurlijk de nodige stops en wandelen we met Hermie en Moos. Een hotel voor onderweg boeken we nooit van tevoren. We zien wel waar we stranden. Over eten doen we onderweg ook niet ingewikkeld en dus koersen we rond etenstijd op een Franse McDonald’s af.

We besluiten om ‘s nachts te gaan overnachten in hetzelfde dorpje als vorig jaar: Grondreville, een piepklein plaatsje aan de Moezel, in de buurt van de stad Nancy. We hebben toen een hotelletje ontdekt waar ze het woord duur niet kennen en waar honden welkom zijn. Voor amper veertig euro kunnen we er ook nu weer overnachten. Het hotelletje is zeer eenvoudig, maar de natuur eromheen is erg mooi en dus een ideale plek om lekker met de honden te wandelen.

De volgende ochtend schuiven we aan voor het spotgoedkope ontbijtje. In het kleine eetzaaltje zit verder niemand, dus Hermie en Moos kunnen tot hun vreugde probleemloos mee. Aan echt lekker uitgebreide ontbijtjes doen ze in Frankrijk veelal niet, maar de eigenaresse van het hotel heeft in ieder geval een poging gedaan om de broodjes leuk te serveren. In een rietenmandje met katoenen strikjes aan weerszijden liggen onze broodjes op ons te wachten. Tot mijn verbazing zie ik even later het tuttige mandje brutaal over de tafel schuiven. Hoe dat kan? Dat kan er maar één zijn.. Moos heeft de strikjes ontdekt en kon het niet laten om erin te bijten en het mandje vakkundig van tafel te slepen. Ik kan nog net voorkomen dat ons ontbijt op de grond klettert. Oh, oh, die gekke honden van ons soms ook. Maar het is ondertussen wel een van de redenen waarom ik er zo van houd om ze mee te nemen op reis. Ze doen altijd wel iets idioots of iets onverwachts, dat maakt het zo leuk.

Genieten in de Ardèche

Na het ontbijt maken we nog een wandeling in de omgeving en dan proppen we onze bagage de auto weer in: op naar onze eindbestemming. Aan het einde van de middag slingeren we over een klein weggetje de hoogte in. Na een tijdje arriveren we op de plek waar we ons zo op verheugd hebben: gîtes les Veinards. We zien het meteen; deze bestemming is echt top. Heerlijk rustig en dan dat uitzicht… Echt prachtig! We worden hartelijk ontvangen door de Nederlandse eigenaren en zijn helemaal blij met onze gîte. Hij is niet erg groot, maar van alle gemakken voorzien. De benches van de honden kunnen er ook nog prima staan, dus wij zijn meer dan tevreden.


Ik heb me vooraf niet heel erg verdiept in de omgeving, maar af en toe vind ik dat juist weleens leuk. We laten ons gewoon verrassen. In de gîte ligt een mapje met allerlei tips, dus dat is ideaal. We rijden naar schattige dorpjes, struinen over marktjes, maken verschillende wandelingen door de prachtige natuur en maken een mini-roadtrip langs de rivier.






Natuurlijk bezoeken we ook één van de bekendste plekken uit de Ardèche; Pont d’Arc. Dit is een natuurlijke burg over de rivier de Ardèche. Een prachtige plek en de honden worden er ook blij van want zij kunnen er heerlijk in het water spelen.

Elke morgen ontbijten we op het ruime terras bij de gîtes. Een heerlijk begin van de dag en het zorgt direct voor een ultiem vakantiegevoel. De week vliegt voorbij en voor we het weten is het tijd om onze spullen te pakken en naar onze tweede bestemming te rijden.

Opnieuw naar de Gorges du Verdon

Via een prachtige route door bergachtig gebied rijden we richting onze vertrouwde camping pal aan de rivier de Verdon. Toegegeven, snel gaat het niet met al die kleine weggetjes, maar mooi is de tocht wel. Eenmaal op de camping is alles nog precies zoals vorig jaar. We installeren ons in de bungalow die nog steeds aan de verouderde kant is, maar wat ons betreft prima. De honden doen we aan een lang touw zodat ze lekker voor de bungalow kunnen scharrelen.


Het leuke aan het bezoeken van een plek waar je al geweest bent vind ik dat je precies weet waar het leuk is. Welke dorpjes de moeite waard zijn, waar je lekker kunt eten, waar je fijn kunt zwemmen. Vaak als ik op vakantie ben wil ik van alles zien en beleven en komen we aan het zwembad meestal niet eens toe. Deze keer is dat anders. We doen rustig aan en wandelen veel.

Jelm wil graag een wandelroute op een berg lopen waarover hij heeft gelezen op een blog. ‘Makkelijke route, goed te doen’ stond erbij. Uiteindelijk zijn we er toch best wel even zoet mee. Vooral de terugtocht is pittig en we moeten klauteren over rotsen en stenen. De honden zijn er uiteraard ook bij bovenop de berg en voorzichtig dragen we ze over het lastige stuk. Ikzelf ben niet zo van de bergwandelingen. Het uitzicht vind ik meestal heel mooi, maar ik ben alles behalve sportief en daarbij ploeter ik altijd rond op schoeisel dat zich er eigenlijk niet voor leent. Allstars zijn fijne schoenen, maar niet per se in de bergen. Echte bergschoenen zijn me een brug te ver, maar een stevig paar sneakers met een goed profiel zou ik eigenlijk weleens moeten kopen.





Waar ikzelf het meeste van geniet tijdens onze week bij de Gorges du Verdon zijn de bezoekjes aan het meer van Sainte-Croix. Van ver schittert dit fonkelblauwe water je al tegemoet. Aangezien het september is, is het er nu telkens lekker rustig. We zoeken iedere keer hetzelfde plekje op en plaatsen daar onze parasol tegen een struik en rollen onze Hema-handdoeken uit. Heel simpel, heel kneuterig, maar zó fijn. We hebben een drijvend speeltje mee voor de honden waar ze helemaal blij van worden. Ik geniet intens van Hermie die dapper zwemt in het immens grote meer en van Moos die heerlijk ligt te slapen op de keitjes. Het ultieme vakantiegevoel, ik voel me er volmaakt gelukkig.

De omgeving maakt nog net zoveel indruk op ons als vorig jaar. De hoge bergen, de prachtige rivier, de schattige dorpjes… Echt geen straf om nogmaals een week te zijn. De route met de mooie uitzichtpunten rijden we dan ook gewoon nog een keer. Ook bezoeken we het mooie dorp Moustiers-Sainte-Marie opnieuw. Het ligt op zo’n unieke plek tegen de hoge rotswanden aan.



Toen we vorig jaar bij de Gorges du Verdon waren was het juni en konden we nog genieten van de vele lavendelvelden die de Provence telt. Nu is het halverwege september en is het inmiddels ‘s ochtends net wat te fris om buiten te ontbijten. De camping loopt langzaam leeg, maar ik vind dat juist wel zo z’n charme hebben. Er staan vooral nog wat fanatiekelingen met tenten. Van die kampeerfanaten die met een bouwlamp op hun hoofd ‘s avonds laat staan af te wassen in de kou terwijl ze daarvoor op één pietluttig pitje hun avondeten hebben gekookt. Fascinerend vind ik dat. Ooit zou ik het best weleens willen proberen, al was het maar voor een weekendje. Jelm wil er alleen absoluut niet aan, dus of het er ooit van komt durf ik niet te zeggen. Als we ‘s avonds de honden uitlaten vind ik het heerlijk om dit soort taferelen op de camping gade te slaan. Zo knus, zo gezellig. Maar ondertussen moet ik toegeven dat ik wel blij ben dat ik een huisje heb geboekt met lekker kacheltje erin. In de avond is het namelijk binnen no-time donker op de camping en zo tussen de bergen koelt het ook behoorlijk snel af.

Op naar huis

Ook tijdens onze tweede week in Frankrijk vliegt de tijd weer voorbij. Voor we het weten zit onze vakantie erop en verlaten we de fijne camping net iets buiten het schattige plaatsje Castellane. Net als op de heenweg gaan we lekker op de bonnefooi richting huis. We zien wel waar we onderweg uitkomen en gaan slapen.


Uiteindelijk besluiten we te gaan stoppen in het dorpje Bèze. Een vertrouwde optie, want in dit schattige dorpje hebben we vorig jaar ook een nachtje geslapen. Het oeroude maar zeer knusse hotel waar we toen sliepen blijkt tot onze spijt vol te zijn. Gelukkig telt het dorpje meer hotelletjes en vinden we alsnog een prima slaapplaats voor onszelf en de honden. Die avond eten we gezellig op een terras op een pleintje middenin het dorp en laten we de honden uit op het platteland.

De volgende ochtend maken we nog een wandeling met de honden door het dorp en daarna stelt Jelm de navigatie in op Leeuwarden. Tijd voor het laatste stuk! Het is altijd best een hele reis, zeker met alle stops tussendoor voor de honden, maar ook deze vakantie vinden we het absoluut de moeite waard. Het was zo fijn!

Het leuke aan deze vakantie vind ik de combinatie van bestemmingen. Een gebied waar we nog nooit geweest waren en een gebied waar we inmiddels de weg goed kennen. Echt een fijne mix. 🙂

Of we volgend jaar weer naar Frankrijk gaan is geen vraag meer. Ik moet namelijk bekennen dat ik al iets geboekt heb voor juni volgend jaar. Kon het gewoon niet laten. Ik kwam online een prachtige accommodatie tegen in de Morvan. De honden bleken er ook hartstikke welkom te zijn, dus ja, dan ben ik om hoor. 😉 De Morvan is een stuk minder ver rijden, dus dat is ook wel fijn. Ik ben er nog nooit geweest, dus ik ben mega benieuwd!

Ga jij ook graag op vakantie naar Frankrijk? Wat is jouw favoriete gebied?