Een hele tijd geleden zag ik op Pinterest een cake voorbijkomen waar ik direct verliefd op werd. Ja, dat heb ik soms met baksels. Sommige dingen zien er gewoon zó goed uit. Dan wil ik het direct ook zelf maken. En fotograferen. En stylen. En proeven, vooral dat. Het recept bleek van een buitenlandse blog afkomstig te zijn. Pools of Tsjechisch volgens mij. Ik kon er geen bal van lezen, maar gelukkig bood Google Translate uitkomst. Zij het niet helemaal foutloos. Zo ging ik de eerste keer volledig de mist in wat betreft het fruit. Er horen eigenlijk bramen in deze cake, maar Google Translate sloeg dat woord over. Op het plaatje meende ik blauwe bessen te zien, dus gebruikte ik die. Ook lekker, maar niet de bedoeling ontdekte ik toen de cake al lang en breed aangesneden was. Hahaha, beetje dom.
Als kind keek ik altijd erg uit naar de vrijdagmiddag. Dan hadden we ‘creatieve middag’ op school. Voor sommige kinderen was dat een vervelend verplicht nummertje (dat had ik met sport!), maar ik genoot er ontzettend van. Ook thuis knutselde ik veel. Ik maakte hele steden van lege hagelslagdoosjes en ook met wc-rollen wist ik wel raad. Ik heb er ooit eens een ‘pepernotenmachine’ van gemaakt en die is nog gepresenteerd aan Sinterklaas ook. Het idee was dat je een pepernoot bovenin de ‘machine’ liet vallen, en na heel veel schudden en rommelen viel diezelfde pepernoot er via vele wc-rollen weer uit en werd ‘ie waarschijnlijk nog opgegeten ook. Lekker smakelijk, echt een steengoed idee.
Op het linkergedeelte van ons aanrecht is het vrijwel altijd een chaos. Overal slingeren hondensnoepjes in zakjes en lelijke plastic potten. Dat kon beter, leek me zo. Op Pinterest kwam ik ooit eens een foto tegen van jars (of in gewoon Nederlands gezegd, glazen potjes!) met daarop plastic dieren in een mooie kleur gespoten. Super simpel, maar wel heel erg leuk. Ik wist alleen nooit wat ik in die potjes moest stoppen en dat weerhield me er altijd een beetje van om er zelf ook mee aan de slag te gaan. Maar nu wist ik het wel! Hondensnoepjes dus.