Wat ik het liefste doe in het weekend? Een taartje bakken, een lekkere maaltijd koken en een goede (drama)film kijken. Winkelen doe ik ook graag. Maar als ik echt even tot rust wil komen ga ik het liefste de natuur in. Ik ben gek op de bossen, al zolang ik me kan herinneren. Tot mijn verrassing bleek Jelm daar ook van te houden, heb ik even mazzel. Toen we net verkering hadden gaf ik hem een paar groene regenlaarzen cadeau, waar hij nog blij mee was ook. Ikzelf slof al jaren op zulke laarzen door de blubber en sindsdien lopen Jut en Juul matchy-matchy door de bossen. Sinds Hermie in ons leven is, is het feest compleet. Hij is nog wel het allerdolst op het bos. Hij rent non-stop, ligt graag languit in de modder om af te koelen en rolt als het even kan door een dikke paardendrol. Vies hè? En toch maakt het me heel gelukkig. Ik vind het zo mooi om ons lieve hondje zo in zijn element te zien. Daarom proberen we elke week wel een keertje richting het bos te gaan. Dat lukt niet altijd, maar vaker wel dan niet. We rijden heel regelmatig naar Oranjewoud, want dat is voor ons het dichtstbijzijnde bos. Maar inmiddels hebben we elk paadje bewandeld en dat is eigenlijk bij de andere bossen in Friesland ook het geval. Daarom rijden we als we tijd hebben graag naar de Veluwe. Dat is vanaf ons huis ongeveer anderhalf uur rijden. Voor veel mensen misschien iets te ver rijden voor een boswandeling, maar wij hebben het er graag voor over en zo kom je nog eens ergens. We maken er dan echt een gezellig dagje van met terrasjes, taartjes, ijsjes of een lekkere lunch. Afgelopen weekend zijn we voor ons doen echt ‘ver’ weggeweest, want dit keer hebben we in Brabant gewandeld. Hermie’s geboortegrond! Hoe we daar zo terecht gekomen zijn? Ik had ooit eens op internet gelezen dat je door het voormalige Land van Ooit in Drunen kan wandelen. Ik ben daar vroeger als kind een keer geweest en was wel nieuwsgierig hoe dat er nu uit zou zien. Het park is inmiddels tien jaar failliet. Inmiddels weet ik het antwoord; het roze kasteel staat nog overeind en je vindt nog een paar verlaten ridders in de vijver, maar meer dan dat herinnert er niet aan de glorietijd van het thuis van reuzenkind Kloontje. Toch was het leuk kom er even rondgewandeld te hebben. Zonde van ons ritje naar Branbant vond ik het niet, want er is genoeg te doen in de omgeving om je de rest van de dag te vermaken. Wij kozen voor de Loonse en Drunense duinen. Het is daar zó mooi. Jelm en ik waren er al eerder geweest, Hermie nog nooit. Hij vond het prachtig! Ik had mijn camera meegenomen en schoot lekker veel foto’s van de prachtige omgeving en mijn dolenthousiaste hondenkind. Welke gek maakt er nou zoveel foto’s van zijn hond? Eh, nou ik. Ik vind het zo’n fotogeniek beestje, ik kan er niks aan doen. Die kleuren, dat koppie… Hij is zo mooi! En lief bovenal.