Het was stil op mijn blog vorige week, maar daar had ik een goede reden voor. Ik was namelijk op vakantie! Samen met Jelm en Hermie heb ik de Route du Soleil gevolgd en ben ik warempel nog bij de zon uitgekomen ook. We hebben heerlijke dagen gehad aan de Côte d’Azur. Vandaag deel ik een vakantieverslag plus een hoop zonnige plaatjes.
Gaan we dit jaar op vakantie of blijven we een jaartje thuis? Veel Nederlanders worstelen momenteel met die vraag. Jelm en ik niet. Sterker nog, wij zijn al op vakantie geweest. Niet in Nederland, maar de grens over. We reden twee weken geleden richting la douce France. Nieuwsgierig hoe het was en hoe het ging? Ik vertel je in deze blogpost alles over onze vakantie in Frankrijk tijdens corona.
De laatste blogpost van het jaar… Het leek me leuk om een van mijn favoriete bezigheden als onderwerp te nemen: reisjes maken. Vorig jaar deelde ik een overzichtje met al mijn tripjes uit 2018 en ik vond dat zo leuk om te maken en om terug te zien dat ik besloten heb dit jaar een nieuwe editie te tikken.
Je hebt van die vakantielanden die altijd goed zijn, waar je je altijd fijn voelt. Voor mij is Frankrijk zo’n land. Honden mee, auto vol en lekker gaan. Hoewel we al een aantal jaren achtereen vakantie gevierd hebben in la douce France, verveelt het land ons nog steeds niet. Dit jaar twijfelden we dan ook niet of we onze traditie zouden voortzetten. Al helemaal niet toen ik op Instagram een foto zag van hele aanlokkelijke gîtes met een prachtig uitzicht. De gîtes bleken in de Ardéche te staan. Daar waren we allebei nog nooit geweest, maar ik had er wel op verschillende blogs enthousiaste verhalen over gelezen. Toen ik erachter kwam dat honden welkom zijn in de gîtes met droomuitzicht was de knoop heel gauw doorgehakt.
Waar ik mijn geld het allerliefste aan besteed? Aan leuke reisjes en herinneringen maken met mijn mannen. Voor dit jaar heb ik dan ook alweer de nodige vakantieplannen gesmeed. Heel erg ver weg gaan we niet, maar dat hoeft van mij ook niet per se en bovendien kunnen de honden dan vaker mee. 🙂 En daar ben ik gek op! Benieuwd welke bestemmingen we dit jaar hebben uitgekozen? Lees dan verder.
Over smalle houten vlonders lopen we een route over het prachtige groene water van de Plitvice meren in Kroatië. Hermie en Moos dribbelen dapper mee. ,,Is dat niet zielig voor die honden?” horen we een mevrouw achter ons zich hardop afvragen. ,,Nee joh”, verzekert haar reisgenoot haar. ,,Die beestjes zijn allang blij dat ze mee mogen!”
Als kind werd ik elk jaar met de auto naar een vakantiebestemming vervoerd. Toen ik ouder werd begon ik steeds nieuwsgieriger te worden naar hoe het zou zijn om op vliegvakantie te gaan. Hoe oud ik precies was toen ik voor het eerst een vliegtuig instapte weet ik niet meer, maar de bestemming ben ik niet vergeten: Spanje. Ik vond het allemaal ontzettend fascinerend en genoot van het betoverende uitzicht uit dat kleine vliegtuigraampje. Inmiddels heb ik al vele malen gevlogen en vind ik het allemaal zo spannend niet meer. Sterker nog, ik vind vliegen de laatste jaren steeds meer een gekloot. Natuurlijk doe ik het nog wel, want bij sommige bestemmingen heb je simpelweg geen keus. Maar echt een plezier doe je mij er niet mee. Lang wachten, drukte, veel controles. Ik kom er niet bepaald van in de vakantiestemming. Uiteraard is het goed dat er tegenwoordig zoveel aan veiligheid wordt gedaan. Je wilt tenslotte niet op kilometers hoogte tot de ontdekking komen dat die ietwat eigenaardige medepassagier op de stoel pal naast je een doorgewinterde terrorist blijkt te zijn. Maar al die controles zorgen er wel voor dat je soms langer op Schiphol aanwezig bent dan dat je vlucht uiteindelijk duurt. Beetje jammer. En daarbij, een vliegtuig wacht niet. Je eigen autootje daarentegen vertrekt pas zodra jijzelf het gaspedaal hebt ingedrukt. En dat is bij ons meestal uren later dan gepland, maar geen haan die daar naar kraait. Ideaal als je het mij vraagt. Maar wat ik echt het allerleukste aan autovakanties vind is dat je onderweg nog eens op plekken komt waarvan je nooit wist dat ze bestonden. Jelm en ik behoren dan ook niet tot het type reiziger dat in het holst van de nacht vertrekt, zo snel mogelijk naar de eindbestemming crost en dan pas begint met vakantie vieren. Bij ons start de vakantie zodra we de straat uitrijden. We delen de reis op in stukken en doen rustig aan. Onderweg gaan we er regelmatig uit om Hermie uit te laten en om te eten. De treurige Nederlandse AC-restaurants vergelijken we met plezier met de Franse variant genaamd L’Arche (onze favoriet!) en ook testen we graag de vette happen in Duitse Serways wegrestaurants.
