Onze Moos houdt met het jaar minder van vuurwerk, dus wij verlaten de laatste jaren met oud en nieuw graag huis en haard. Weg uit de stad, waar ondanks het vuurwerkverbod toch wel elke avond een beste knal klonk. Al maanden eigenlijk. Twee jaar geleden zaten we op de Veluwe, vorig jaar zaten we er heerlijk bij in de Belgische Ardennen en voor dit jaar had ik het noorden van Frankrijk in gedachten, de Vogezen om precies te zijn. Bossen, bergen, sneeuw, ik zag het helemaal voor me. Corona dacht er anders over en weerhield ons ervan om daadwerkelijk richting het afgelegen Franse huisje te rijden. Geeft niet, Nederland heeft ook genoeg te bieden. We hadden Frankrijk tot het laatst afgewacht, dus het was even een kleine uitdaging om alsnog een huisje in eigen land te vinden. Maar het lukte gelukkig! We belandden in de Niezinghoeve in Ruinen, op het Drentse platteland.
Erop uit
Een nachtje naar Van der Valk op de Veluwe met de honden
Geplaatst op 26 november 2020Twaalf november werd ik dertig. Dertig! In coronatijd nog wel. Een groot feest zat er niet in, maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg, want dat is toch niet zo aan mij besteed. Desalniettemin hebben Jelm en ik er wel iets leuks van gemaakt. We vertrokken samen met de honden naar de Veluwe voor een nachtje hotel. Met de honden ja, want de Van der Valk waar wij waren biedt zelfs een speciaal hondenarrangement aan. Zo leuk, dus direct geboekt! Apeldoorn telt twee Van der Valk hotels. Een beetje verwarrend als je het mij vraagt, maar de familie Van der Valk is nou eenmaal niet vies van een beetje onderlinge concurrentie. Wij verbleven bij Van der Valk de Cantharel. Een groot hotel met een stevige jaren zeventig look van buiten, maar vergis je niet. Dit hotel is van binnen helemaal up to date en ontzettend gezellig om te verblijven. Nu al helemaal met alle kerstlichtjes. Het hotel ligt direct aan de bosrand, perfect voor iedereen die van de natuur houdt én graag zijn honden meeneemt. Honden zijn niet de enige viervoeters die je kunt meebrengen overigens, want er is ook een heus paardenhotel. Toen we het terrein opreden was het weer nog een beetje miezerig, maar prima genoeg om meteen te starten met een lekkere wandeling. Moos en Hermie genoten volop! En joh, wat is het daar mooi. Helemaal nu met alle herfstkleuren. Een aangezien wij er op een donderdag en vrijdag waren, was het totaal niet druk in het bos. Heerlijk! Na de wandeling brachten we de honden naar de kamer. De kamers waar honden toegestaan zijn liggen op de begane grond en zijn allemaal vanaf buiten te bereiken. Vind ik echt een uitkomst. Natuurlijk mogen honden ook binnendoor dribbelen, maar met een hele modderige hond voel je je al snel toch wat opgelaten in een hotel. Maar daar was nu dus helemaal geen sprake van, want we konden lekker buitenom en via de tuindeuren onze kamer binnenglippen. Ook de vloer is heel erg hondproof. Geen gedoe met vloerbedekking maar een praktische pvc-vloer met houtlook. Ik zeg: perfect. We hadden de benches voor de honden meegenomen en verder was er ook een hondenmand in onze kamer neergezet door het hotelpersoneel. Helaas was Hermie alsnog niet helemaal happy toen wij naar de eetzaal wilden schuifelen voor het diner en leek het hem een goed idee om te gaan keffen. Niet zo fijn voor de andere gasten natuurlijk, dus tijdens ons dinertje heeft Hermie in de auto gebivakkeerd. Met Moos, dat dan weer wel. Gelukkig zijn de koks bij Van der Valk altijd lekker snel en hoefden de honden niet lang in de auto te blijven en zaten ze al gauw weer tevreden met ons in de hotelkamer. En het allerbelangrijkste: ‘s nachts waren ze keurig stil. Zolang wij er maar zijn vinden zij alles best. En eigenlijk geldt dat andersom ook.
Jelm was zaterdag jarig en het leek me een goed idee om wat leuks te gaan doen die dag. Maar ja, we weten allemaal, corona vergroot de mogelijkheden nou niet bepaald. Toch zijn er wel degelijk hele leuke dingen die je ook nu nog kunt doen. Zo kun je bijvoorbeeld een Volkswagen busje huren. Ik zag dit op Instagram voorbijkomen en was meteen enthousiast. Het leek me super tof om een dagje met zo’n klassiek busje rond te toeren. En echt wat voor Jelm, want hij is gek op autorijden. Toevallig had hij een tijdje geleden ook nog gezegd dat het hem geinig leek om eens een keertje zo’n schattig oldtimerbusje te besturen. Een perfect cadeau dus.
Bijna elk weekend stappen Jelm, de honden en ik in de auto en rijden we naar het bos. Soms naar bossen in Friesland, maar ook vaak genoeg naar de Veluwe. De honden zijn er gek op en wij ook. Naderhand liggen Hermie en Moos steevast zeer tevreden op de achterbank met hun vacht vol modder. Maar af en toe eens iets anders is ook weleens leuk en daarom besloten we twee weken terug een keertje naar zee te gaan, want dat doen we bijna nooit. We kwamen zelfs tot de conclusie dat Moos de zee nog nooit in zijn leven gezien had. Op de site van de dierenbescherming had ik gelezen dat de meeste stranden in Nederland nu toegankelijk zijn voor honden, dus des te leuker om eens te gaan.
Die warmte… Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Enerzijds vind ik het heerlijk dat ik elke dag zonder jas de deur uit kan. Dat mijn huid voor mijn doen redelijk bruin kleurt. En dat ik dagelijks een prima excuus heb om een lekker ijsje te eten. Maar aan de andere kant voel ik me altijd enigszins beperkt met zulke hitte. Want ja, waar moet je heen met zulk weer? Naar het strand en dan samen met de rest van Nederland in de file belanden? En daarbij, honden zijn op de meeste stranden nu niet welkom.
Wat is het lekker weer! Veel te mooi om binnen te blijven en dus reden Jelm, de honden en ik afgelopen weekend opnieuw richting een bosrijke omgeving. De laatste keer waren we naar het Zwolse bos geweest, dit keer wilde Jelm graag naar de Sallandse Heuvelrug. Ook hier zijn we vaker geweest, maar het blijft mooi. We parkeerden de auto bij het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug in Nijverdal en gingen eerst even het terras op voor een lunch. Daarna zijn we gauw richting het bos gegaan, want vooral Hermie hield het echt niet meer. Hij wordt altijd zo dolenthousiast in de bossen! We hadden ons niet echt verdiept in de routes en kozen spontaan voor de paarse. Eenmaal onderweg kwamen we erachter dat deze route de langste is en 13 km telt. Op zich niet zo erg, maar eigenlijk hadden we achteraf gezien beter twee waterflessen kunnen meenemen voor zo’n afstand. Met twee honden is zo’n fles nu eenmaal vrij snel leeg. En toen viel de fles ook nog eens om op een picknicktafel, in de totale middle of nowhere natuurlijk. Zo stom! Gelukkig kwamen we halverwege de route schapen tegen en hebben we de fles kunnen aanvullen met water uit de drinkbakken van die beestjes. Een opluchting, want ik vind echt geen fijn idee als de honden niet genoeg kunnen drinken tussen al het rennen door. Want dat hebben ze nogal veel gedaan. Vooral Hermie wist zoals altijd van geen ophouden. Zo leuk om te zien! Maar eerlijk is eerlijk, zelfs voor Hermie was deze wandeling best lang. Op het laatst was hij dan ook wel uitgerend en zo zien we hem niet vaak, haha.
Wat was gisteren een lekker dagje. Een perfecte zondag als je het mij vraagt. In de ochtend heb ik eventjes achter mijn laptop gezeten en geprutst aan de blog. Het regende zachtjes, maar dat is helemaal niet erg als je aan het bloggen bent. Ik had gehoopt dat het de hele dag zonnig zou worden, maar gelukkig brak de zon ‘s middags alsnog door. We waren eigenlijk van plan om ‘s ochtends naar de Sallandse Heuvelrug te rijden, maar die motregen weerhield mij ervan om in de auto te stappen.