Ik blog bijna nooit over interieur. Terwijl ik het wel een heel leuk onderwerp vind. Ik volg op Instagram met veel interesse allerlei interieuraccounts en ben daardoor op de hoogte van zo’n beetje elke nieuwe trend op woongebied. Maar ik doe er eigenlijk helemaal niet veel mee, want ik verander zelf stiekem bijna nooit iets aan mijn interieur, haha. Toen Jelm en ik vier jaar geleden gingen samenwonen heb ik heel goed nagedacht over alle meubels en hebben we rustig de tijd genomen om alles uit te zoeken. En dat was de moeite waard, want ik ben nu nog steeds blij met onze keuzes. Ik voel dan ook niet de behoefte om dingen te vervangen. Heel saai misschien, maar wel lekker duurzaam. 😉
Wonen
Deze blogpost komt hopeloos te laat, maar ik deel ‘m alsnog omdat ik de content te leuk vind om niet te delen. Het plan was om net zoals vorig jaar inspiratie te geven voor het dekken van de kersttafel. Ik begon er vlijtig aan, maar voor ik het wist ging er meer tijd in dit project zitten dan ik eigenlijk had. Spulletjes bij elkaar zoeken, stylen, foto’s maken, foto’s uitzoeken, foto’s bewerken…. En dat alles keer drie. En voor ik het wist was het al kerst! Ik heb geprobeerd om deze blogpost op kerstavond nog in elkaar te zetten, maar helaas lukte het me niet om ‘m af te krijgen. Maar hoe dan ook, misschien vind je het leuk om de kerstdagen af te sluiten met wat leuke kerstige plaatjes, volop inspiratie voor je kersttafel van volgend jaar. 😉
Op de blog van Serena las ik dat haar pilea, beter bekend als pannenkoekplant, allemaal ‘baby’s’ had gekregen. Oftewel er waren allemaal stekjes ontstaan, super leuk. Ik heb ook twee pannenkoekplanten in huis, maar ik was helemaal vergeten dat je ze zo gemakkelijk kunt stekken. Ik liep direct nieuwsgierig naar mijn twee plantjes toe. Zouden zij ook kleintjes hebben gekregen? Ja dus, en niet bepaald weinig ook. Ik zag dat er her en der maar liefst zeven nieuwe miniplantjes uit de aarde waren geschoten. Ik las op internet dat het stekken van een pannenkoekplant kinderlijk eenvoudig is en dat bleek ook zo te zijn. Ik sneed de stengeltjes zo dicht mogelijk bij de wortel af en plantte ze in potjes met aarde. Ik verwachtte er niet al te veel van, maar we zijn nu een aantal weken verder en ze staan nog fier overeind en groeien rustig door. Zo leuk! Ik heb de baby-plantjes in kleine espressokopjes van Hema gezet. Als ze iets groter zijn hebben ze natuurlijk een ruimer potje nodig. Op Instagram zag ik een foto met daarop bloempotjes met oogjes voorbijkomen. Dat vond ik zo cute, die wilde ik ook wel! Ik heb daarom twee witte bloempotjes bij de Intratuin gekocht en heb mijn porseleinstiften er weer eens bij gepakt. Niet veel later had ik ook zulke schattige potjes in mijn handen. Ik heb ze even in de warme oven gezet om de kleur extra goed in te branden en klaar was ik. Zo simpel, maar ook zo leuk! En nu we het toch over planten hebben.. Ik heb er behalve zeven baby-pilea’s nog een plant bij! Een hangplantje nog wel, die had ik nog niet. Het is een Epiphyllum Anguliger en dit plantje heb ik van Jelm gekregen. 🙂 Heb ‘m wel zelf uitgekozen hoor, want ik geloof niet dat Jelm ‘m geselecteerd zou hebben, haha. Je zou het op het eerste gezicht misschien niet meteen zeggen, maar deze plant is familie van de cactus. Hij hoeft dus niet zoveel water en gaat niet zo snel de pijp uit, althans dat hoop ik. Hij ziet eruit als een sterk plantje, dus ik heb goede hoop, haha. Sowieso gaat het best heel goed met al mijn planten op het moment. Ze doen het allemaal netjes.
Instagram vind ik veruit de leukste app die er is. Ik vind het zo leuk om allemaal creatieve mensen te volgen. Ik krijg er altijd inspiratie van. Ik volg accounts van modemeisjes, interieurstylisten, foodies, lifestylebloggers, foodstylisten en reisfanaten. Ik ontdek bijna dagelijks nieuwe toffe accounts. Onlangs stuitte ik op het kleurrijke account van Judith Slagter. Zij is bloemist en stylist. Ze maakt de prachtigste dingen! Ik zie regelmatig plaatjes voorbijkomen van schitterende trouwboeketten, maar ook deelt Judith veel vrolijke plaatjes van vazen met bloemen die in haar eigen huis staan. Alles wat ze maakt is helemaal mijn smaak. 🙂 Heel erg leuk om te zien. Mocht je ook van bloemen houden, ga haar dan zeker even volgen via Instagram. Bron: Instagram van Judith Slagter
Bakkerskasten vond ik al tijden ontzettend leuk, maar ik wist nooit waar ik zo’n kast in ons huis neer moest zetten. Dus ging ik niet tot koop over. Daarbij is Jelm geen fan van het fenomeen bakkerskast. Tot ik bedacht dat er best eentje in de slaapkamer kon staan, want die kamer telt maar weinig meubels. Een bed, een inbouwkast en twee nachtkastjes… En dat was het wel.
Iedereen rende vorige week zaterdag zo’n beetje richting het strand, het zwembad of de ventilator. Ik had iets anders op het programma staan. Ik volgde die dag een workshop bij fotografe Geke Minnema. Het was misschien niet de meest ideale dag voor zo’n workshop, maar ik ben heel bij dat ik wel gegaan ben. Het was leuk én leerzaam. Ik had mezelf een beetje geleerd om met mijn camera om te gaan, maar of ik het echt goed deed? Ik wist het niet. Tijdens de workshop leerde ik de basis en werd ik uitgedaagd om volledig handmatig te gaan fotograferen. Hiervoor koos ik vaak voor de semi-automatische stand. Ik prutste veel om met het diafragma, maar aan het instellen van de sluitertijd durfde ik me niet te wagen. Daar snapte ik niks van. Tijdens de workshop leerde ik meer over mijn camera en wat ‘ie allemaal kan. Belangrijkste advies: vooral veel oefenen!
Ooit kwam ik op Pinterest een plaatje tegen van de meest geniale ‘bloemen’ ooit. Ik zag een stevige stengel met daarop een dapper roze ananasje. Zo super tof én cute. Ik wilde ze ook. Acuut. Van acuut was uiteindelijk geen sprake -verre van zelfs- want ik spotte dat plaatje in 2014 en zag sindsdien nooit meer ergens een ananasbloem. Althans, niet in het echt. Niet bij de bloemist, niet in het tuincentrum, niet op de markt. Niet één, gewoon nooit, nergens. Tot vorige week. Ik struinde door de Intratuin en had zin om wat mooie bloemen te kopen. Ik liep langs alle emmers en keek naar zonnebloemen, gerbera’s, eucalyptustakken en pioenrozen. Ergens in een emmer onderaan zag mijn oog opeens iets wat verdacht veel op een roze ananasje leek. Ik snelde eropaf. Het zou toch niet? Het leek wel plastic, dit kon niet echt zijn. Ik frummelde wat aan de stekelige blaadjes en concludeerde dat die anders toch wel verrekte echt aanvoelden. En er zat bovendien water in de emmer… Ja, het waren echte ananasbloemen! Eindelijk! Yes! Na al die jaren! Waar je al niet blij van kunt worden hè? Ik kocht er meteen twee. 🙂 Of ze duur waren? Volgens mij iets van €2,25 per stuk. Viel mij reuze mee, ik had verwacht dat je meer moest neertellen voor zo’n bijzonder exemplaar.