Zoals ik eerder al schreef vertoefden Jelm, Hermie en ik vorige week nog aan de Côte d’Azur. Tijdens onze vakantie zijn we verschillende keren uit eten geweest, maar ik heb ook zelf gekookt. En dat vond ik zo leuk! Ik ben dol op uit eten gaan, maar na een aantal dagen gaat dat me toch vervelen en verlang ik er stiekem naar om zelf achter het fornuis te staan. Lekker een beetje aanrommelen in de keuken, heerlijk vind ik dat. Bovendien heb ik gemerkt dat de Fransen niet zo scheutig zijn met groenten. Ze weten het rustig te presteren om slechts drie minitomaatjes te serveren bij het hoofdgerecht. En ik ben nou net zo dol op groente. Ik ben gewend om het veel te eten en vind dat ook belangrijk.
Koken
Vandaag is een feestelijke dag, want het is precies een maand geleden dat ik mijn blog lanceerde. En wat nog veel leuker is; het is vandaag Hermie’s verjaardag! Ons kleine hondenkind wordt vandaag alweer één jaar. Een perfecte dag voor een lekkere taart leek mij zo. Niet voor Hermie hoor, hij heeft zijn eigen traktatie gekregen. Ik maak zelden taart met behulp van een bakmix, maar ik moet zeggen dat ik wel erg fan was van de Dr. Oetker Wolkencakes, en dan in het bijzonder de chocoladevariant. Wás ja, want ik ben erachter gekomen dat deze variant niet meer verkocht wordt. Er is wel een nieuwe versie, waar ze kokos door hebben gedaan. Had wat mij betreft niet gehoeven. En het waren nou net zulke fijne gemakkelijke cakes om even snel te maken voor visite bijvoorbeeld. Gelukkig kun je deze heerlijk luchtige cake ook prima zonder het gemak van een bakmix maken. Vandaag laat ik je zien hoe je dat kunt doen. Bovendien geef ik twee serveersuggesties. Ik laat zien hoe je van deze eenvoudige cake een aanlokkelijke taart kunt maken. Eén taart garneer ik snel en simpel met wat slagroom, aardbeien en wat poedersuiker. Bij de tweede taart pak ik uit met zomerse vruchten en roze slagroom.
Veel mensen hebben geloof ik een hekel aan boodschappen doen. Toen ik vroeger in een supermarkt werkte hoorde ik er regelmatig klanten over klagen. Ikzelf heb er totaal geen last van, sterker nog, ik vind boodschappen doen doorgaans juist leuk. Ik mag graag door de supermarkt struinen en mijn ogen langs alle schappen met producten laten glijden. Ik krijg er altijd inspiratie van en vraag me zelden af wat ik ‘s avonds zal koken. Ook ben ik dol op de receptenkaartjes die je vaak in supermarkten ziet liggen. Ik neem er heel regelmatig een paar mee. Zo kom je nog eens op nieuwe ideeën.
Heel Holland Bakt is weer begonnen en daar word ik blij van. Wat een heerlijk programma om te kijken. Ik kan de stress van de bakkers voelen en heb het af en toe met ze te doen. Ik ben niet zo’n type die ervan geniet als er een taart mislukt, ik geniet vooral van de schitterende taarten die wél precies lukken zoals de makers het in hun hoofd hadden. In deze serie moeten de bakkers het stellen zonder Martine Bijl en ik vroeg me af hoe dat zou zijn. Het lijkt me erg moeilijk om iemand te vervangen die zo zijn stempel op een programma heeft gedrukt. Maar ik moet zeggen dat ik vind dat André van Duin het erg leuk doet, echt heel knap!
Gisteravond at mijn zusje met ons mee, dus leek het me een goed idee om weer even een lekker toetje te maken. In principe vind ik een lekker toetje maken eigenlijk áltijd een goed idee. Ik pakte mijn serveerringen er weer eens bij en kocht kwark en verse frambozen. Samen met wat koek, suiker en gelatine maakte ik er een feestelijk dessert van. Vandaag deel ik het recept en natuurlijk wat foto’s van het resultaat.
Het Voedingscentrum is voor mij een instituut dat ik graag een beetje in de gaten houd. De laatste jaren valt mij op dat er veel gesproken wordt over bewerkt voedsel. Pakjes, zakjes, potjes; zoveel mogelijk vers zou beter zijn. Vroeger greep ik ook best regelmatig naar een pakje of een potje, maar tegenwoordig zie ik er absoluut uitdaging in om zoveel mogelijk zelf te maken. Natuurlijk gebruik ik ook nog weleens een pot of een pakje, want je gaat er tenslotte niet dood van. Maar ik ga niet meer zo snel meer voor kant-en-klaar voedsel als voorheen. Naarmate je meer kookt, krijg je ook steeds meer ervaring met smaken en gerechten en daardoor wordt het steeds makkelijker om eens niét naar een pakje te grijpen.
Een tijdje terug had ik met Jelm afgesproken dat we na mijn werk samen naar de supermarkt zouden rijden om aldaar te beslissen wat we zouden gaan eten. Toen ik klaar was met werken en naar mijn fiets liep kreeg ik een appje; ‘Je hoeft niet naar de Ap te komen, want ik heb voor je gekookt’.