Ik was als kind een makkelijke eter en dat ben ik nog. Ik lust bijna alles. Maar met chili con carne kon je me lange tijd niet blij maken. Tegenwoordig zie ik er uitdaging in om alles wat ik vroeger niet te vreten vond, nu zo klaar te maken dat ik het wél lust. Bij chili con carne is die missie inmiddels geslaagd. Nu op naar ‘project zuurkool’.
Tegenwoordig kom ik elke week bij de groenteboer bij mij in de buurt. Ik moet zeggen dat ik geen fan ben van het eerste uur, want in het begin moest ik er even aan wennen. Ze hebben namelijk lang niet elke week hetzelfde assortiment en dus is het regelmatig voorgekomen dat ik alsnog naar de Albert Heijn moest omdat ik bij de groenteboer geen rode paprika’s kon krijgen. Ook wisselt de kwaliteit. Inmiddels weet ik wat ik mijn groenteboer heb en kom ik er wél heel graag. Ik haal er iedere week aardappels want die zijn prima daar en niet duur. Ook neem ik regelmatig aardbeien mee. Verder laat ik me verrassen door de aanbiedingen en het assortiment van dat moment. Laatst kon ik voor weinig geld meerdere courgettes krijgen. ,,Maar wat moet ik met zoveel?”, zei ik tegen mijn groenteman. ,,Soep van maken”, klonk het meteen. ,,Lekker met wat salami erdoor!” Ik had toen nog nooit courgettesoep gemaakt en ik vond het ook altijd een beetje klinken als een flauw soepje, maar met salami erdoor leek het me wel wat. Ik heb de tip opgevolgd en ik kan zeggen; het is inderdaad een goed idee! Heel simpel, maar absoluut lekker. Vandaag deel ik het recept.
Mijn vader heeft meerdere appelboompjes in zijn tuin. Hartstikke leuk, tot je mag gaan oogsten. Want dan zit je ermee. En nu zijn die appels nou niet bepaald van topkwaliteit… Het weerhoudt mijn vader in ieder geval nergens van, want hij leurt elk jaar dapper met zijn ‘oogst’. Wie wil er een paar? Ook wij kregen vorige week een appje. Inmiddels hebben we een flinke tas vol appels in huis. Voor ze helemaal niet meer te eten zijn, heb ik er vandaag een aantal verwerkt in een appeltaart. Want daar zijn ze wel prima geschikt voor. Het leek me leuk om een traditionele appeltaart te maken, maar dan wel met een kleine twist. In plaats van rozijnen heb ik gedroogde cranberries gebruikt én ik heb een romig accent toegevoegd; banketbakkersroom. Hieronder deel ik het recept.
Iedere week ploft er een dik pakket folders bij mij op de mat. Ik heb er een haat-liefde-verhouding mee. Enerzijds word ik soms gek van al die drukke pagina’s en weet ik niet meer waar ik kijken moet. Ook laat ik ze regelmatig te lang op tafel liggen en dus verandert mijn huis door die stapel papierwerk in een regelrechte chaos. Anderzijds ben ik gek op folders. Ik krijg er namelijk altijd inspiratie van. Zie ik een aanlokkelijke foodfoto in een folder van een supermarkt, dan krijg ik meteen kook-ideeën. Ik hoef maar een mooie interieurfoto te zien of mijn raderen gaan draaien. Ook kom ik regelmatig leuke kleine spulletjes tegen waar ik dan meteen een toepassing voor bedenk. Vermoeiend, maar leuk.
Hermie was vorige week voor het allereerst mee op vakantie! We hadden hem al wel een weekendje meegenomen naar Limburg, maar nog nooit naar het buitenland. Vooraf hebben we best even getwijfeld. Waar gaan we heen en nemen we Hermie wel of niet mee? Een autovakantie leek me in eerste instantie wat krap, omdat ik maar een week vrij had. Omdat Jelm en ik na deze flut zomer allebei toch wel behoorlijk verlangden naar de zon, neigden we uiteindelijk naar een vliegvakantie naar Griekenland. Daar is de kans op zon ook eind september nog erg groot, redeneerden wij. Maar ondertussen boekten we niks. Want hoewel ik erg uitkeek naar een zonnige vakantie, zat ik toch in mijn maag met mijn hondenkind. Van het idee dat ik hem achter zou moeten laten kreeg ik buikpijn. Wat belachelijk is, want Hermie zou naar de ouders van Jelm gaan en daar heeft hij het werkelijk fantastisch. En toch zag ik er tegenop, sentimentele theemuts die ik d’r ben. Ik zag dat verbaasde koppie al helemaal voor me. Mag ik niet mee?
Als ik op vakantie ga sleep ik meestal van alles mee. Vooral kleding. Veel topjes en natuurlijk ook meerdere shortjes. Want niet elke shortje komt goed tot zijn recht bij elke top, vind ik dan. Gevolg? Een mega zware koffer en ik draag de helft niet. Afgelopen vakantie heb ik het anders aangepakt. Ik droeg bijna alle dagen hetzelfde tenue: een jurkje. Wel elke dag een andere dan hè? Vlak voor mijn vakantie schafte ik twee comfortabele exemplaren aan, de andere twee had ik al in huis. Ideaal. Je hoeft niets te combineren en het zit heerlijk luchtig. Dat ik daar niet eerder op gekomen ben…
Zoals ik eerder al schreef vertoefden Jelm, Hermie en ik vorige week nog aan de Côte d’Azur. Tijdens onze vakantie zijn we verschillende keren uit eten geweest, maar ik heb ook zelf gekookt. En dat vond ik zo leuk! Ik ben dol op uit eten gaan, maar na een aantal dagen gaat dat me toch vervelen en verlang ik er stiekem naar om zelf achter het fornuis te staan. Lekker een beetje aanrommelen in de keuken, heerlijk vind ik dat. Bovendien heb ik gemerkt dat de Fransen niet zo scheutig zijn met groenten. Ze weten het rustig te presteren om slechts drie minitomaatjes te serveren bij het hoofdgerecht. En ik ben nou net zo dol op groente. Ik ben gewend om het veel te eten en vind dat ook belangrijk.
