Een tijdje geleden gingen Jelm en ik uit eten bij een restaurant dat werkt met vaste menu’s. Verrassingsmenu’s welteverstaan. Je kon vooraf aangeven wat je echt niet lust of waar je allergisch voor bent en vervolgens gingen de koks voor je aan de slag. Spannend wel, maar zo eet je nog eens iets anders.
Ben je er nog niet helemaal over uit welk toetje je wilt serveren tijdens het kerstdiner? Het is dat ik dit jaar geen diner hoef te koken, maar anders wist ik het wel! Mini pavlova’s met rood fruit zijn wat mij betreft echt het perfecte feest-toetje. Feestelijk om te zien, goddelijk qua smaak én prima voor te bereiden. Wat wil een mens nog meer? De pavlova is een dessert dat afkomstig is uit Nieuw-Zeeland/Australië. Welke van de twee officieel met de eer mag strijken durf ik niet te zeggen, wel is het zo dat het dessert in beide landen ontzettend populair is. De basis bestaat uit meringue en verder hoef je er alleen wat slagroom en vers fruit overheen te mikken. Dat hoeft helemaal niet al te netjes, want op de een of andere manier zijn ietwat rommelige pavlova’s juist de mooiste. Nonchalant en overheerlijk, die woorden beschrijven dit toetje wat mij betreft het beste. Zoals je misschien wel doorhebt zit ik echt in een meringue-fase. Een hele fijne fase wat mij betreft, haha.
Ik heb echt naar het decembernummer van de Allerhande uitgekeken. Toen ik ‘m eindelijk in de winkel zag liggen heb ik het blad dan ook meteen in mijn mandje gemikt. Wat is hij dit jaar weer mooi! De eetbare kerstkrans van meringue die op de voorkant prijkt vind ik echt een plaatje. Ik was dan ook helemaal verrukt toen ik las dat Allerhande iedereen uitdaagt om zijn eigen versie van deze krans te maken. Een super leuke uitdaging wat mij betreft! En ik werd nog enthousiaster toen ik las dat je er een keukenmachine mee kunt winnen. En ook daar ben ik altijd voor in, vooral nu mijn tweede (!) mixer naar de klote is gegaan. Challenge accepted dus! Op Instagram zag ik al verschillende foto’s voorbijkomen van anderen die ook druk met de kerstkrans in de weer zijn geweest. Er stonden prachtige foto’s tussen, maar er piepte ook een plaatje van jammerlijk mislukte meringues tussendoor. Die nacht droomde ik er prompt over, maar ik stelde mezelf de volgende ochtend nog dapper gerust. Dat overkomt mij vást niet, want ik heb tenslotte vaker met dit luchtige eiwitschuim gewerkt, dacht ik bij mezelf. Dat moet je dus nooit denken, want dan gaat het geheid verkeerd. Zo ook bij mij. Ik wilde het zo graag goed doen dat ik alle tips die ik maar kon vinden over meringues ging lezen. Zo las ik ergens dat je het schuim vooral niet te lang moet doorkloppen, want dan kan het korrelig worden. Tja, als je er zelfs al over droomt, ga je blijkbaar een beetje vreemd doen. Ik ging braaf elke tip die ik tegenkwam opvolgen en liet ondertussen mijn eigen kennis en ervaringen stilletjes links liggen. Gevolg: alles ging mis. Mijn meringueschuim werd opeens veel dunner dan normaal en droop door m’n spuitzak. Poging twee ging ook niet goed. De opgegeven hoeveelheden uit de Allerhande leken mij nogal royaal, maar ik besloot ze toch maar aan te houden. Dit keer werd het schuim wel steviger, maar het paste allemaal helemaal niet in mijn spuitzak en natuurlijk probeerde ik alles er wel in te proppen. Resultaat? Opnieuw een kliederboel. Daarbij las ik in de Allerhande dat je de meringues vier uur moet laten drogen in de oven. Bij mij werden ze na amper twee uur al bikkelhard en beige, dus ook dat ging niet goed. Ik heb de hele middag en avond lopen klooien terwijl het eigenlijk zo’n simpel klusje is. Jochem Myer zou zeggen; het is een irritatiefactortje… Heb alles opgeruimd en schoongemaakt en ben het de volgende ochtend direct opnieuw gaan proberen. Ik kan het gewoon niet hebben als zoiets eenvoudigs mislukt! Jelm was zo lief om gelijk om acht uur ‘s ochtends al naar de supermarkt te fietsen om nieuwe eieren te kopen, dus ik kon meteen weer los. Ik ging nu minder krampachtig aan de slag en dat werkte een stuk beter. Lang verhaal kort: ik heb voor de meringues mijn eigen recept gebruikt en bovendien mijn eigen oventijden. En wel ja, ik eindigde zowaar met negen prima meringues in mijn handen. Knapperig aan de buitenkant en heerlijk zacht aan de binnenkant. 🙂 Zó lekker!
Vandaag een simpel, maar lekker receptje dat echt bij kerst hoort; cranberrycompote. Je kunt cranberrycompote maken door cranberries met alleen wat water en suiker te koken, maar het wordt extra lekker met een kaneelstokje en wat sinaasappelrasp. Smakelijk bij vlees, maar vergeet ook het toetje niet. Binnenkort kun je twee heerlijke kerst-toetjes met een dikke saus van cranberry op de blog verwachten. Echt nommie! En heel erg kerstig! Maar voor het zover is deel ik eerst het receptje voor de cranberrycompote. 🙂
Het is kerst op de blog! Vanaf nu tot aan kerst kun je alleen nog maar kerst-blogpost’s verwachten. Zo leuk om te doen, ik heb er zelf echt zin in. 🙂 Ik trap af met een heerlijk soepje met paprika en chorizo, perfect voor tijdens het kerstdiner. Super makkelijk en je hebt maar één pan nodig. En het allerleukste is nog wel: binnen amper twintig minuutjes staat dit soepje op tafel. En toch kun je nog zeggen dat deze soep zelfgemaakt is en niet uit een zak of een blik geschud is. Of nou ja, helemaal homemade is deze soep niet, maar wel bijna. Het geheim? Gegrilde paprika’s uit een pot. Klein beetje vals spelen dus. Ik houd het meeste van vers, maar tijdens de kerstdagen heb je vaak al genoeg te doen, dus een beetje gemak kan dan wel fijn zijn. 🙂 Ik heb de soep op smaak gebracht met wat chilipeper voor wat pit. De chorizo geeft er een Spaans tintje aan. Serveer er lekker wat olijven bij en klaar is je perfecte voorgerechtje. Deze soep lijkt op het kerstsoepje dat ik vorig jaar deelde. Alleen was die soep een stuk meer werk om te maken, omdat je er nogal wat verse paprika’s voor moet snijden. Desalniettemin heb ik die soep vorig jaar voor achttien personen gekookt. Het was te doen, maar snel ging dat niet. Daarom deel ik vandaag dus een super vlugge variant. Lees snel verder voor ‘m receptje!
Heb je je hele menu voor kerst rond, maar zit je nog te dubben over het toetje? Ga dan snel daar de winkel en koop een suikerbrood. Die kun je namelijk heel goed verwerken in een snelle tiramisu. Eigenlijk hoor je tiramisu te maken met opgeklopte eiwitten, zoals ik in deze blogpost liet zien. Maar voor deze snelle versie beginnen we daar niet aan. Je moet waarschijnlijk al lang genoeg in de keuken staan, dus we gaan lekker makkelijk voor slagroom. Voeg nog wat Baileys toe en je hebt een super fijn dessert. Ik serveerde de tiramisu in de mooie whiskyglazen die ik van mijn zusje voor mijn verjaardag kreeg. Super chique. Vandaag deel ik het recept.
Toen ik vorig jaar op Curaçao was met Jelm heb ik hem pulled pork aangesmeerd. Ik had het stiekem zelf ook nog nooit gehad, maar ik had er goede dingen over gelezen. We bestelden het allebei en daar hebben we geen spijt van gehad. We vonden het super lekker! Vooral Jelm is sindsdien groot fan. Zodra ik ergens pulled pork op de menukaart zie staan, dan weet ik al wat hij gaat kiezen. Voor wie niet weet wat pulled pork is, ik praat je even bij. 😉 Pulled pork is gemaakt van procureur, oftewel varkensschouder. Door dit vlees heel erg lang te garen wordt het heerlijk zacht en mals. Amerikanen zijn er gek op en maken het graag op hun barbecue klaar. Maar wist je dat je pulled pork ook prima thuis in je Nederlandse oventje kunt maken? Jelm en ik hebben dat een tijdje terug eens gedaan en dat ging prima. Het heeft wel een aantal uren nodig, maar de oven doet het werk en je hoeft niets meer te doen dan wachten. Opeens bedacht ik mij dat pulled pork eigenlijk ook hartstikke leuk is voor op de kersttafel. Het is tenslotte weer eens wat anders dan kalkoen, wild of beenham. Het leek me een goed idee om het zachtgegaarde varkensvlees in de kerstsferen te brengen door er sinaasappel en warme kruiden zoals kaneel en kardemom aan toe te voegen. Ik probeerde het uit en het bleek hartstikke lekker te zijn. Vandaag deel ik mijn kerstrecept met jullie.
