Het weer is nog steeds verbazingwekkend mooi, dus ik blijf mijn vriezer ondertussen constant vullen met zelfgemaakte ijsjes. 🙂 Omdat ik gek ben op de smaak van sinaasappel heb ik onlangs ijsjes met de rasp van deze heerlijke citrusvrucht gemaakt. Beetje romige slagroom erbij, wat frisse yoghurt en bovendien een beetje (vanille)suiker. Veel meer heb je niet nodig om lekkere ijsjes te maken.
Ik ben echt een toetjesmonster. Vroeger werd ik intens gelukkig van een sorbet, maar de laatste jaren heb ik steeds minder met ijs. Doe mij maar panna cotta, tiramisu, pudding, bavarois, flan, trifle, crème brĂ»lĂ©e, Eton Mess… Wat niet eigenlijk. Zolang het romig, zacht en zoet is vind ik het lekker.
De aardbeien zijn er weer! Ja, oké, ze zijn er het hele jaar. Maar ze smaken nu toch echt het allerlekkerste. Ik vind het zulke aanlokkelijke vruchtjes met hun felrode kleur en hun groene kroontjes. Daar wil je gewoon iets mee maken, dus dat heb ik vandaag dan ook gedaan. Ik maakte mega grote soezen, die er aan de buitenkant niet al te bijzonder uitzien. Maar de vulling geeft er een leuke twist aan, want ik vulde ze niet alleen met slagroom, maar mengde daar kleine stukjes aardbei doorheen. Erg lekker kan ik je vertellen. En soezen bakken, dat is gewoon altijd leuk om te doen.
Op Instagram hoorde ik veel positieve geluiden over de televisieserie Soof en dus werd ik nieuwsgierig. Nu moet ik zeggen dat ik beide films niet al te veel aan vond, maar toch wilde ik de serie een kans geven. Uiteindelijk vielen ook de afleveringen van de serie me tegen, maar ik werd er wel door geïnspireerd! In aflevering tien zag ik Soof namelijk geweldige petit fours maken voor haar boekpresentatie. Echt op een Soof-manier. Niet al te moeilijk, maar wel met een erg leuk resultaat. Precies mijn stijl. 🙂 Ik kreeg meteen zin om de petit fours van Soof te gaan namaken en natuurlijk heb ik dat ook gedaan. Omdat het bijna Pasen is gaf ik een subtiel paastintje aan deze minitaartjes.
Ben je er nog niet helemaal over uit welk toetje je wilt serveren tijdens het kerstdiner? Het is dat ik dit jaar geen diner hoef te koken, maar anders wist ik het wel! Mini pavlova’s met rood fruit zijn wat mij betreft echt het perfecte feest-toetje. Feestelijk om te zien, goddelijk qua smaak Ă©n prima voor te bereiden. Wat wil een mens nog meer? De pavlova is een dessert dat afkomstig is uit Nieuw-Zeeland/AustraliĂ«. Welke van de twee officieel met de eer mag strijken durf ik niet te zeggen, wel is het zo dat het dessert in beide landen ontzettend populair is. De basis bestaat uit meringue en verder hoef je er alleen wat slagroom en vers fruit overheen te mikken. Dat hoeft helemaal niet al te netjes, want op de een of andere manier zijn ietwat rommelige pavlova’s juist de mooiste. Nonchalant en overheerlijk, die woorden beschrijven dit toetje wat mij betreft het beste. Zoals je misschien wel doorhebt zit ik echt in een meringue-fase. Een hele fijne fase wat mij betreft, haha.
Ik heb echt naar het decembernummer van de Allerhande uitgekeken. Toen ik ‘m eindelijk in de winkel zag liggen heb ik het blad dan ook meteen in mijn mandje gemikt. Wat is hij dit jaar weer mooi! De eetbare kerstkrans van meringue die op de voorkant prijkt vind ik echt een plaatje. Ik was dan ook helemaal verrukt toen ik las dat Allerhande iedereen uitdaagt om zijn eigen versie van deze krans te maken. Een super leuke uitdaging wat mij betreft! En ik werd nog enthousiaster toen ik las dat je er een keukenmachine mee kunt winnen. En ook daar ben ik altijd voor in, vooral nu mijn tweede (!) mixer naar de klote is gegaan. Challenge accepted dus! Op Instagram zag ik al verschillende foto’s voorbijkomen van anderen die ook druk met de kerstkrans in de weer zijn geweest. Er stonden prachtige foto’s tussen, maar er piepte ook een plaatje van jammerlijk mislukte meringues tussendoor. Die nacht droomde ik er prompt over, maar ik stelde mezelf de volgende ochtend nog dapper gerust. Dat overkomt mij vást niet, want ik heb tenslotte vaker met dit luchtige eiwitschuim gewerkt, dacht ik bij mezelf. Dat moet je dus nooit denken, want dan gaat het geheid verkeerd. Zo ook bij mij. Ik wilde het zo graag goed doen dat ik alle tips die ik maar kon vinden over meringues ging lezen. Zo las ik ergens dat je het schuim vooral niet te lang moet doorkloppen, want dan kan het korrelig worden. Tja, als je er zelfs al over droomt, ga je blijkbaar een beetje vreemd doen. Ik ging braaf elke tip die ik tegenkwam opvolgen en liet ondertussen mijn eigen kennis en ervaringen stilletjes links liggen. Gevolg: alles ging mis. Mijn meringueschuim werd opeens veel dunner dan normaal en droop door m’n spuitzak. Poging twee ging ook niet goed. De opgegeven hoeveelheden uit de Allerhande leken mij nogal royaal, maar ik besloot ze toch maar aan te houden. Dit keer werd het schuim wel steviger, maar het paste allemaal helemaal niet in mijn spuitzak en natuurlijk probeerde ik alles er wel in te proppen. Resultaat? Opnieuw een kliederboel. Daarbij las ik in de Allerhande dat je de meringues vier uur moet laten drogen in de oven. Bij mij werden ze na amper twee uur al bikkelhard en beige, dus ook dat ging niet goed. Ik heb de hele middag en avond lopen klooien terwijl het eigenlijk zo’n simpel klusje is. Jochem Myer zou zeggen; het is een irritatiefactortje… Heb alles opgeruimd en schoongemaakt en ben het de volgende ochtend direct opnieuw gaan proberen. Ik kan het gewoon niet hebben als zoiets eenvoudigs mislukt! Jelm was zo lief om gelijk om acht uur ‘s ochtends al naar de supermarkt te fietsen om nieuwe eieren te kopen, dus ik kon meteen weer los. Ik ging nu minder krampachtig aan de slag en dat werkte een stuk beter. Lang verhaal kort: ik heb voor de meringues mijn eigen recept gebruikt en bovendien mijn eigen oventijden. En wel ja, ik eindigde zowaar met negen prima meringues in mijn handen. Knapperig aan de buitenkant en heerlijk zacht aan de binnenkant. 🙂 ZĂł lekker!
Een zo goedkoop mogelijke taart maken die ook nog lekker is… Het leek me altijd een leuke uitdaging om me eens aan te wagen. Dit weekend ging ik ermee aan de slag. Ik besloot een kwarktaart te maken, want kwark is natuurlijk een spotgoedkoop ingrediĂ«nt. En ik ben zelf gek op kwarktaarten, ook geen onbelangrijk detail. 🙂 Maar alleen kwark is ook net niks, dus er moest natuurlijk ook fruit bij. In de zomer kun je nog weleens voor een spotprijsje een doosje aardbeien scoren, maar in de herfst en winter gaat dat bijvoorbeeld al niet meer lukken. Niet handig dus en daarom heb ik gekozen voor fruit dat het hele jaar door verkrijgbaar is voor een vaste (lage) prijs. Halve perziken uit bik! Verder kocht ik slagroom van het huismerk en trok ik een pak van de goedkoopste koekjes die ik kon vinden (36 cent!) uit het schap. Ik kocht mijn boodschappen bij de Albert Heijn, want hun huismerk verschilt qua prijs nauwelijks iets met winkels als Lidl of Aldi. Ik wilde proberen om zo dicht mogelijk bij de vijf euro uit te komen. Voor minder dan vijf euro is het helaas niet gelukt, maar ik hoefde alsnog niet veel af te rekenen. Voor €6,38 stond er aan het einde van de middag een lekkere kwarktaart voor mijn neus. Ik was hem ook nog eens zo kwijt, want mijn nichtje vierde afgelopen weekend haar verjaardag, dus sprak ik af om de taart mee te nemen. Vier jij binnenkort ook een feestje en lijkt het je wel wat om je gasten een heerlijke zelfgemaakte taart voor te zetten die stiekem eigenlijk helemaal niet zo duur is? Lees dan zeker even verder.
